Poep!

Oh oh wat overdreef ik weer volgens sommigen van jullie… Niet eens zelfs mijn eigen iglo kleien of mijn eigen kano in elkaar origamiën tijdens mijn veldweek… Nou vooruit ik geef het toe, het viel natuurlijk allemaal wel weer mee, maar hé, mijn studie is meer Animal Planet dan Discovery Channel he…

Wij dus bepakt en bezakt met bagage voor 3 maanden naar het bos. Het bos was het Drents Friese Wold, een weelderig natuurgebied op de grens van, u raadt het al, Drenthe en Friesland. Het mooie van natuur in Nederland is dat het feitelijk niet bestaat. Iedere vierkante millimeter van ons land is bedacht door de mensch. Als je alles zijn gang laat gaan, is ieder gebiedje binnen een paar jaar gewoon een dicht bos en dat willen we niet. We willen heide zien en vennetjes en beekjes en zandvlaktes en dat soort zaken, vandaar dat we dat ook aantroffen in ons te onderzoeken gebied. De pest met die open vlaktes allemaal is, als je daar als studentje staat in je design regenlaarzen en je quasi stoere camouflage windjack, dat je dus faliekant bevriest.

Over de slaaphut overigens niets dan goeds. De slaapzaal was een vierpersoonskamer, het interieur was hip te noemen, de douches waren schoon en het eten was zeer eetbaar! Vooral koddig om het Georgische meisje uit de groep aarzelend haar vork te zien prikken in een grote berg zuurkool.. ‘is this really food?’.

’s Morgens dus fruitig aan het ontbijt om vervolgens urenlang rillend achter een boswachter aan te fietsen. De arme man moest het op de heide opnemen tegen een kudde schapen en stond uiteindelijk alleen tegen een docent aan te praten terwijl wij uitgelaten achter schaapjes aanrenden (ik ondertussen heimelijk mijn volgende winterjas uitkiezend..). Even later nam hij zoete wraak, door terloops aan het eind van zijn praatje in een veld te vermelden dat er ‘in dit veld zeer veel adders zitten’, waarna wij toch maar weer snel opstonden uit onze ontspannen zittende positie.. ja, voor gifslangen hoef je niet naar Thailand.

In de middag begonnen we met ons onderzoek naar vogels en hierover kan ik een korte scènebeschrijving geven; Zandvlakte.- Ijzige wind.- A. en ik.- Geen vogels. Na uren te hebben gelopen en gezocht kwamen we terug met als resultaat: twee kraaien. Zelfs de vogels vonden het dus te koud. De volgende dag begon met een uitleg over mos en heideplantjes, waarover ik gezien het louter positieve karakter van dit verhaaltje dus geen verdere mededelingen kan doen. Daarna gingen we verder met vogels zoeken en bleek dat een GPS apparaat vooral ook erg handig is om je vergeten blikje Red Bull terug te vinden in zo’n bos.

Eind goed, al goed. Het beloofde kampvuur fikte goed, we werden dronken en we sliepen als boskabouters. We waren goedgehumeurd door de frisse lucht en zelfs het vakantiegevoel was af en toe om de hoek komen kijken, maar om nu te zeggen dat ik mij toe wil leggen op veldonderzoek.. neuh.. Mijn hart ligt nog steeds meer bij dierentuinen en vandaar dat ik meer uitkeek naar het volgende tripje voor ons onderzoek naar olifanten! Dierentuin X had gevraagd of de voeding van hun olifanten weer eens bekeken kon worden, oftewel of er verbeteringen in konden komen en die opdracht namen A. en ik van harte aan. Vandaar dat we ’s morgens vroeg voor de poort van de dierentuin stonden: ‘eeh hoi, wij komen poep halen’.

Een olifant maakt van zijn eten poep, veel poep zelfs, en wij wilden wel eens weten wat daar allemaal inzit. En dan sta je dus met je brakke hoofd in een olifantenstal met je behandschoende hand in een warme olifantendrol te wroeten om een sample mee naar huis te nemen. De aardige verzorger vertelde ons van alles en op dat soort momenten ben ik altijd blij dat ik daar met immer geconcentreerde A. sta. Ik kan gewoon niet naar iemand luisteren als er op hetzelfde moment een olifant met haar slurf op mijn schouders tikt.. ik kán het niet! Vooral de mannetjesolifant was een afleiding.. ‘Blijf maar even tegen de muur staan, hij houdt niet zo van vreemden. Nou, als je recht voor een olifant van vier meter of hoger staat.. dan blijf je dus inderdaad wel tegen de muur staan.. ieks!

Na ons poepverzamelen moesten we ook weten waarvan die poep gemaakt wordt en dat konden we uitvissen in de keuken. De vriendelijke mevrouw aldaar liet ons alles zien en door bepaalde geuren kreeg ik zelfs weer flashbacks naar mijn eerste stage in Edinburgh.. hallo ontdooide ratten! Na een rondje dierentuin togen we dus aan het eind van de dag voldaan weer naar het noorden, met een tas vol hooi, informatie en eh.. ja en met poep!

En met een tevreden gevoel en een koelkast vol olifantenpoep schrijf ik nu het eind van dit verhaaltje. Het ga jullie goed… en ga eens naar een natuurgebied, het is echt mooi.

Duizend sterrenhemels,

Jullie olifantendrolletje M.