Waar is Wally?
Door: Maddie
21 Januari 2012 | Thailand, Bangkok
‘Vroeger’ zochten we Wally in een stripboek, u misschien wel bekend. In een massa getekende stripfiguurtjes stond altijd een bepaald figuurtje, ‘Wally’ genaamd, die je moest zoeken in de serie stripboeken ‘Waar is Wally?’.
Dit keer zochten we Wally op een andere plek, namelijk op een klein tropisch eilandje in het zuidelijkste deel van de Thaise westkust. Wally is dit keer geen stripfiguurtje, maar een oude Amerikaanse zeevaarder van in de 70, die verscholen in de jungle van het paradijselijke Koh Kradan zou wonen met heel veel honden, evenzoveel kinderen en spannende verhalen. Hmmm.. dat was het uitzoeken wel waard dacht ik.. Hoe ik nu weer aan de Thaise westkust verzeild ben geraakt? Ik kan het uitleggen.
Na mijn geweldige 5-maandse stage in de mooie dierentuin van het pittoreske Rhenen bevind ik mij in een 3-weekse periode ‘vrij’, waarna ik begin met afstuderen. De combinatie van ‘vrij’, een vrijwel contante heimwee naar Thailand en het aandringen van Thip ‘Meh-die you come to Thailand when?’ deed me ertoe besluiten de 3 weken te benutten en in een vliegtuig te springen naar het land van rijst, olifanten, zweet in je bilnaad, vrienden, ‘mijn’ katten en eten uit een bananenblad. Voor de nieuwe lezers; Thip zorgde tijdens onze stage in Thailand in 2010 voor ons. Ze kookte eten en we dronken elke avond bier. Ook adopteerde zij mijn gevonden zwerfkat die ter plekke 4 kittens uitpoepte, ze had er zelf namelijk al 8 dus er konden nog wel 5 katten bij..
Een dag nadat ik mijn ticket had geboekt, belde mijn moeder op met de letterlijke woorden ‘mag ik mee?’. Zo gezegd zo gedaan en op 17 januari stapten we beiden in een krakend vliegtuig van Egypt Air naar Caïro. Overstappen is niet fijn, maar het feit dat ik nog nooit in Egypte was geweest, bracht enige verlichting. Cirkelend boven de donkere stad zag ik voor het eerst van mijn leven de piramides! Alleen dat aanblik was de reis* al waard.
De week voor ons vertrek werd er een negatief reisadvies afgegeven door het ministerie van Buitenlandse Zaken, wegens baardmannetjes die bommen wilden gooien op toeristen in Bangkok. Je kon wel naar Thailand gaan, maar moest plekken met veel Westerse mensen vermijden. Kwam dat even goed uit, want veel Westerlingen vermijden is wat ik het liefst doe op reis in Azië! Nu was Bangkok onvermijdelijk, omdat daar onze vliegmachine naartoe zou gaan, maar goed, in een Egyptisch toestel voelden we ons wel Halal genoeg om de reis te beginnen. Even dreigde het fout te gaan, toen Mutti en ik tijdens het gebed voor het opstijgen (no shit, het vliegtuig werd naar Mekka gedraaid en op de tv-schermpjes kwam een gebedstekst die door het vliegtuig schalde, geweldig!) net onze tanden wilden zetten in een broodje ham.. Dat was dan weer erg Haram van ons, maar we zijn niet neergestort dus het zal ons vergeven zijn.
Na een half dagje warm en stinkend Bangkok stapten we vastberaden in een vliegtuig dat ons naar het mooie zuiden bracht. Na een lange rit langs rubberplantages, kleurrijke tempels, heerlijk geurende eetstalletjes en de onvermijdelijke mahout-met-olifant wandelend langs de snelweg, lag er een houten bootje klaar dat ons over de azuurblauwe zee langs groene rotseilanden steeds dichter bij Wally bracht…
Dit verhaaltje vertel ik nu vanaf het tweede eiland waar wij verblijven, Koh Ngai, denk expeditie Robinson. Het is avond en ik zit buiten in de donkere jungle met alle geluiden die daarbij horen (denk: 3 miljoen brulkikkers). Ondanks het feit dat we vanmiddag na aankomst natuurlijk meteen op het strand hadden kunnen gaan zwelgen, besloten we om eerst het eiland te ontdekken. Nu zitten we in een afgesloten baai, omsloten door de zee, rotsen aan beide kanten en een groen glinsterende jungle achter ons. Om ergens heen te gaan moesten we volgens het vriendelijke hotelmeisje ‘you walk that way no problem you see!’. Nou.. als ik ondertussen een klein beetje iets weet van de Thaise cultuur, is dat ze meestal erg ‘onderdrijven’. Oftewel, dat ‘you walk’ werd ‘you climb many rocks and if you fall you will die on the sea rocks 10 metres below’ en ‘no probrem’, tja ok dat was ook geen problem want we zijn geen totale gumpies en er hingen lampjes langs het survivalpad voor als het op de terugweg te donker werd.
Op het strand waar we terechtkwamen was het walhalla, er vlogen neushoornvogels rond en er was een ‘maassaass’hut! En een Thaise massage ging er wel in na drie dagen door jungles en zand strompelen, het eilandleven gaat natuurlijk niet over rozen. Na een fantástische footmassage op het strand werd het al een beetje donker en zweefden we terug over het strand om aan de Discovery Planet-esque klifwandeling terug te beginnen. Toen bleek dat ook het ons beloofde ‘no probrem’ misschien toch wel een klein beetje prombrem-erig begon te worden, aangezien de sliert lampjes langs de route er kennelijk voor de sier hing, niet om licht te geven in ieder geval. Laat ik zeggen, we leven nog na de terugtocht, maar hoeveel kriebelbeesten ik in het donker ik langs mijn gezicht voelde vertel ik niet.
Wally dan ten slotte. Wally was oud en een beetje grumpy. Hij had inderdaad heel veel honden die het allemaal met elkaar deden en er liep dan ook een grote blije inteelt-hondenfamilie rond. Wally liep zelf niet overigens, die had een looprek en zat de hele dag CNN te kijken. Grappig genoeg was deze keer, net als bij de stripboeken, het zoeken naar Wally eigenlijk leuker dan het vinden. Maar paradijselijk was het wel, inclusief bananenplanten in de tuin, werkelijk de allermooiste stranden helemaal voor ons alleen(!), vlinders om je heen en een constante glimlach op mijn gezicht.
Morgen gaan we wederom op zoek naar verlaten strandjes, aapjes en nog meer mooie vogels.
Veel liefde en een grote glimlach,
Jullie rotsklauteraars M. en Mutti
*Deze reis is mede mogelijk gemaakt door lieve A. die zo gul was mij haar backpack voor een tweede maal te lenen.
-
21 Januari 2012 - 18:16
Fioontje:
Oooohhhh, wat heerlijk om weer eens wat van jou te lezen. En terwijl ik lees, zie ik het allemaal voor me gebeuren! GE-WEL-DIG! K geniet er zo van.
Heel veel plezier nog! XXX -
21 Januari 2012 - 19:36
Koos:
Hoi Madelon,
Wat schrijf je leuk! En wat beleef jij toch veel! Ik zit je reisverslag op de i-pod te lezen languit op de bank, terwijl Yvon, Brit en Rob en Annelies UNO (kaartspel) zitten te spelen. Nog gefeliciteerd met de verjaardag van Marieke en de groetjes aan je moeder (Mutti). Morgen zijn Yvon en ik 11 jaar verheiratet en zijn daarom vanmiddag ff bij Gerrits in Driehuis doorgezakt. Doeg Koos -
22 Januari 2012 - 10:20
Yvette:
Zit helemaal te genieten op deze druilerige zondagochtend van jouw blog! Heerlijk, Enjoy, XX -
22 Januari 2012 - 11:30
Ayla:
Jup, nog steeds jaloers ;) -
22 Januari 2012 - 11:35
Kim:
Heerlijk om weer even met jou digitaal op reis te zijn in Thaliand -
22 Januari 2012 - 17:44
Vinnie:
Geweldig verhaal meis!
Zou liest meteen in het vliegtuig stappen en erheen gaan :)
Have fun!
-
22 Januari 2012 - 21:47
Miriam:
Genieten geblazen sjakie!!!!
Ja inmiddels snap ik het.... je bent al weg ;-) -
23 Januari 2012 - 14:01
Rijk:
En je bent weer naar een tropisch strand terwijl hier weer de regen op het raam tikt (ook gezellig hoor).
Lieverd veel plezier en wat leuk dat je met je moeder bent, gegaan, doe haar de groeten van me.
Ik lees je verhalen weer met plezier.
Liefs,
Rijk, Cooper en Mauser.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
