La 'oh!' s
Door: Maddie
24 Juli 2010 | Laos, Vientiane
Lieve vrienden, waar ik nu toch weer terecht ben gekomen.. het is, zoals de bekende uitdrukking, met geen pen te beschrijven.
Gelukkig heb ik een toetsenbord, dus ik zal mijn best doen. Voor ik begin wil ik wel even melden dat ik in een soort antiek internet cafe zit. Het toetsenbord is een beetje vastgekleefd en eigenlijk wil ik mijn poezelige handjes niet viesmaken, maar er is zoveel te vertellen dat ik een poging waag. Mocht er een spelvout te zien zijn dan geef ik bij deze het toetsenbord alvast de schuld.
Ik verliet jullie toen ik op het punt stond de grens over te gaan, wat een tamelijk saai verhaal is met veel in bussen zitten en wachten en geld betalen en wachten en in bussen zitten. Maar na een paar uur stonden alle stempels erin en liep ik langs de mooie Mekong in mijn wapperende rokje. Vientiane is tot nu toe met stip mijn meest favoriete hoofdstad in Azie, het is eigenlijk een soort groot dorp, met mooie gebouwen, kleine baguetteries en aan de oever van die prachtige rivier.
Gezien het feit dat ik alleen was en geen enkel vaststaand plan had, maakte ik ter plekke plannen voor de dingen die ik wilde zien en veranderde de plannen net zo makkelijk. Mijn geplande cultuurdagje werd uiteindelijk uitgebreid ontbijten met een boek en ’s middags een bezoek aan een spa. Na dampend uit de herbal sauna gekomen te zijn werd ik heerlijk gescrubd en liep ik zonnig door de wijk met Franse villas weer naar het volgende terras. Ter lering ende vermaeck: Laos is door een hoop ellende gegaan in de geschiedenis en is uiteindelijk in 1975 een zelfstandig land geworden. Tot die tijd is het lang een Franse kolonie geweest, wat voor Laos wat minder was, maar voor u en mij een feest voor het oog. In sommige steden vind je door Fransen gebouwde huizen en kantoren, voornamelijk uit de jaren 20. Nu begint dat allemaal wat af te brokkelen, wat het eigenlijk nog mooier maakt.
Tegenwoordig is Laos een van de laatste communistische landen, duidelijk te zien aan de rode vlaggen met hamer en sikkel die bijna ieder huis sieren! Meer over de geschiedenis leerde ik in het nationaal museum, wat volhing met oude foto’s van de revolutie, van de geweldige communistische leiders (Stalin, Marx, Castro.. ze hingen er allemaal) en van de mensen die leren hoe ze hun akkers moeten bewerken. Ik vermaakte me dus prima en lag soms in een deuk over de propagandateksten die de foto’s uitlegden. Aan het eind van die middag vielen mijn voeten er bijna af, maar ik heb dan ook tijdens al die kilometers lopen het National Stadium gezien (uitgestorven, dus heb in mijn eentje op de tribune gezeten terwijl de prachtigste onweersluchten over de atletiekbaan dreven), ik ben naar de Arc de Triomphe van Vientiane geweest en heb die ook beklommen en eindigde in een tempel.
Over tempels schreef ik al eerder, ik weet nooit goed wat ik ermee aanmoet, maar hier was een meneer die me van alles vertelde. ‘Hier kan je een wens doen’, zei hij. ‘Oh doe eens voor dan?’. Nou daar ging ie, geknield prevelde hij zijn wens naar het metershoge Boeddhabeeld en pakte vervolgens een platte houten Boeddha afbeelding op en tilde deze boven zijn hoofd. En ik mocht het ook doen! Dus ik ook geknield voor die Boeddha, doe mijn handen bij elkaar en maak een wens en pakte de platte Boedda. Even ter informatie, het was die dag door het komende onweer nogal broeierig en met mijn lichte ongemak erbij had ik een beetje zweethandjes. Dus op het moment dat ik die Boeddha pak en boven mijn hoofd wil tillen, merk ik dat het helemaal geen hout is, maar steen! Glad steen! En zwaar! Onmiddelijk veranderde ik mijn wens naar ‘oh shit Boeddha help me laat die steen niet uit mijn handen glijden!’. Hahaha mijn ouders zeiden het vroeger al: ‘Alleen kijken, niets aanraken!’.
Niks gebeurd, al kreeg ik dat ding echt niet boven mijn hoofd, slapjes als ik ben. Al met al waren het vruchtbare dagen in deze stad waar ik graag zou willen wonen, maar het was tijd om verder te gaan. Omdat ik de tijd heb koos ik een plaats uit waar de bus in vier uur zou zijn, Tha Khaek genaamd. Niet dat Tha Khaek bekend staat als bruisende metropool, het is zelfs in de minst toeristische provincie, in Centraal-Laos, maar toch was er iets wat ik graag wilde zien; de Boeddhagrot.
In de bus ontmoette ik meisje M. en jongen A. uit Nederland en een Franse filosoof. Gevieren besloten we de volgende dag een tuktuk te delen en ons naar die grot te laten rijden. De tuktuk zou ons ook naar andere grotten brengen, helemaal goed. Wat ons echter een gewoon uitje naar een grot leek, bleek echt een geweldige dag te worden! Buiten de stad zijn de wegen van zand, rijd je door weidse uitzichten van groene rijstvelden, donkere hoge bergen met nevel en overal waterbuffels. Het was zo stil buiten en zo peaceful, we werden er zelf ook stil van en hebben de eerste tijd alleen maar ‘oh!’ kunnen zuchten. Min of meer aangekomen bij de Boeddhagrot stapten we in een houten bootje (smal en wiebelig en vol met water!) en werden we naar de ingang van de grot gepeddeld.
Ik hou altijd van dingen met een verhaal erachter en bij deze grot was dat het geval. In 2004 klom een man tegen de steile rotswand, omdat hij dacht dat er misschien wel vleermuizen inzaten die hij kon eten. Niets was minder waar, want toen hij de grot inklom werd hij aangestaard door 229 Boeddhabeelden die er naar schatting 600 jaar geleden zijn neergezet! Het duurde nog 6 dagen voor hij het dichtstbijzijnde dorp bereikt had, maar toen was de bekendheid van de grot een feit. Meesterlijk verhaal toch! De grot vond ik wel ok, maar het bootje ernaartoe was al te gek, door het ondergelopen land (er was ook wel een brug, maar die stond meters onder water!).
De verdere rit door het dramatisch mooie landschap was te gek en na een stuk rijden en een stuk lopen met een man die ons wel naar de volgende grot wilde brengen, bleek dat deze niet te bereiken was zonder boot. Niet getreurd, we konden bij hem wel wat komen drinken en dat deden we dus ook, omringd door giechelende kindjes die graag op de foto wilde met die grote enge blanke mensen, want dan konden ze zichzelf op het schermpje terugzien! Ik voelde me weer lekker koloniaal bezig, maar ach het leverde geweldige foto’s op..
Het regenseizoen is wel grappig hier, want de weg naar de volgende grot werd overspoeld door een kleine rivier met snelstromend water. De tuktuk kon niet verder, maar wij konden over het bruggetje paralel aan de weg de rivier over. En wat voor bruggetje! Hilarisch, het zat echt maar op een paar plekken vast, dus balancerend over de losse planken terwijl het water snel onder ons doorstroomde, kwamen we alle vier heel naar de overkant. Een ander ‘hoogtepunt’ was toen de vrouw waarbij we noodlesoup aten recht voor ons neus aan haar eigen lunch begon; een gekookt ei. Met het bijna volgroeide eendenkuiken er in. Echt, voor ons neus. Brrr!
Anyway.. de discussies met mezelf waren dus vervangen door gesprekken met anderen en dat beviel erg goed toen we de dag afsloten met veel Beerlao en lekker eten aan de Mekong. Vanmorgen ben ik met de Franse filosoof in de bus gestapt en zonder hem uitgestapt in de stad Savannakhet, wat bekend staat om het historische centrum met kruimelende Franse gebouwen. Door de kruimeligheid moeten ze snel gerestaureerd worden, maar het stadsbestuur vind het niets om geld in het koloniale verleden te stoppen, vandaar dat ik hier dus ben, om het nog te zien en op de foto te zetten voor de boel in elkaar zakt...
Volgende keer meer over dit mooie en zeer arme land.. Ter indruk: de huizen zijn meestal van hout, overal lopen koeien, geiten, buffels, kippen, eenden, varkens, honden en katten en de gemiddelde levensverwachting voor mannen is 54 jaar en voor vrouwen 58 jaar... De mensen hebben hier dus ook andere problemen dan wat ze aan moeten trekken of welk nieuw mobieltje ze moeten kopen.. Ik zal geen stichtelijke verhaaltjes gaan schrijven hoor maar tering, het zet je wel aan het denken. De foto’s moet ik jullie helaas onthouden, dat trekt de computer niet vandaag.
Bon, met een grote glimlach verlaat ik jullie!
Veel liefs,
jullie gekookte eendenkuiken M.
-
24 Juli 2010 - 09:43
Swezzz:
hoi swestertje spannend hoorr, ik zou nooit over zo'n bruggetje gaan!
leuk om te lezen allemaal, maar inderdaad even wachten op de foto's, want ik ben wel benieuwd hoe dat er allemaal uitziet!!!!
maar die cursus duurt dus een hele week (letterlijk) van maandag 16aug t/m zaterdag 21 aug :O langgg
maar goed swezz veel plezier met indrukken opdoen!
kussjesssss -
24 Juli 2010 - 09:52
Moek:
2004! dat is nog maar zo kort geleden! Leuk hé om dat allemaal horen. Maar ik eet nooit meer "zomaar" een eitje! Ik had je wel willen zien zitten voor het Boeddhabeeld met je slappe armen! groet van je moek uit het gewone Nederland! -
24 Juli 2010 - 10:00
Anouk :
Hahaha die boeddha, dus je wensen komen wel uit daar. Kun je ff teruggaan en wensen dat ik de platypus te zien krijg!!
Maar damn, Laos klinkt super!
-
24 Juli 2010 - 10:17
Ayla:
F*ck me! Wat een lang vehaal.. Ik moet eerlijk bekennen ik heb het a la Teresia style gelezen (a)
Ben blij dat je alle hoogte punten van je reis ook smst ;)
Oow en ik heb een goede reden waarom ik niet geconsenteerd je boekwerk kan lezen: Ik ben in slaap gevallen op het strand en kas verbrand.. De zon scheen vandaag geen eens! Vet bewolkt :S
Ik meld me weer af, want internet kost wel 1 bath per minuut ;)
Kusjes!
-
24 Juli 2010 - 10:18
Ayla:
btw, waar zijn de foto's? Je weet dat ik veel liever plaatjes kijk dan lees ;)
Kusjes -
24 Juli 2010 - 10:19
Ayla:
ik wou ook nog even zeggen dat ik je best wel mis.. (en ik ga je aantal reacties hoog proberen te houden;)) -
24 Juli 2010 - 10:22
Ayla:
oow en ik ben net de clou van mijn verhaal over dat ik verbrant ben vergeten. het is dus zo dat me aars ook vet verbrand is, dus dat zit niet zo lekker.. dus nu ga ik ook echt het hete, zweterig internet cafe uit!
kussssss -
24 Juli 2010 - 10:38
Marieken:
WOW......in awe en jaloers en onder de indruk...maar vooral zoepernieuwsgierig naar de plaatjes -
24 Juli 2010 - 12:07
Kim:
Hi Maddie
klinkt heel relaxed daar en mooie natuur, hoewel de mensen die er leven een zwaar bestaan hebben, denk ik zo...Vandaag ga ik schminken en een nacht rondleiding geven, de temperatuur is hier weer aangenaam, dus gaat een mooie avond worden in Artis. -
25 Juli 2010 - 06:21
Fiona:
Weer zo'n geweldig verhaal! Jij kunt het zo mooi op m'n beeldscherm vertellen. Ik heb weer genoten!
Gister met Rijk en 2 andere lieve vriendinnen in Artis geweest. (Tuurlijk hebben we het over jou gehad) Maar als je terug bent wil ik toch nog een keer een rondleiding van jou (bij de roofdieren)
Heel veel plezier nog in Laos!!!
xxx
vanaf vandaag 40 jarige Fioontje :-) -
25 Juli 2010 - 09:11
Aranea:
Wist je trouwens dat er op een toetsenbord meer bacterien zitten dan op een w.c. bril?? Waarschijnlijk hebben ze daar geen w.c. brillen dus is dit nutteloze informatie.
Nog maar 3 weekjes he? Ga nog even volop genieten...
Dikke x -
25 Juli 2010 - 12:02
Pjotr:
Ik snap nogsteeds niet zo goed waarvoor je nau helemaal naar Laos moet gaan om al die dingen te zien. Door de Noord-Zuidlijn hebben we hier ook kruimige gebouwen te over... -
26 Juli 2010 - 18:11
Cobie:
nou avonturierster, heb weer genoten van je verhaal! we worden hier toch wel heel nieuwsgierig met al die schitterende verhalen nu van jou uit laos en ayla nog in thailand. Hopelijk kunnen we t zelf ook ns gaan ervaren en bekijken! -
27 Juli 2010 - 17:11
Miriam:
Sjaak ik leer ook nog een beetje geschiedenis zo!! haha maareh meisje M. en jongen A..zijn het criminelen hahaha ;-)
Mis je wel wanneer kom je terug?!! Hier begint bijna de feestweek en afgelopen zaterdag een top vrijgezellenfeest gehad!
XXXXXX -
28 Juli 2010 - 11:38
Rijk:
Klinkt allemaal weer aannemelijk wijfie.
Geniet er nog maar extra van, het is zo voorbij..
Zaterdag begint de feestweek, ik ben aan het aftellen, ik moet nog twee dagen werken..
Wat zal ik je missen!!
Kuzzzzzzzzzzz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
