Nog eentje dan.
Door: Maddie
13 Augustus 2010 | Thailand, Chiang Mai
Geen verhaaltje vorige keer! Ja het moet wel spannend blijven he...
Anyway, tijd voor weer een proper verslag van de belevenissen. Weer lastig, aangezien je nogal wat doet als je op reis bent, maar laat ik even met mijn persoonlijke hoogtepunt in huis vallen: IK HEB OP EEN OLIFANT GEREDEN.
Ok, dat had ik al eens gedaan in een bakje, maar dit keer togen Joanne en ik de bergen van Noord-Laos in om te leren hoe je op de nek van een olifant rijdt! Oftewel een soort van mijn ueberkinderwensdroom.. Het gevoel kan ik niet eens een klein beetje omschrijven, maar het kwam er op neer dat je eerst zo naast zo'n olifant staat, wat al tenenkrommend eng is, en dat er dan iemand zegt: 'nou, klim er maar op!'. Dus. Sowieso wordt je naast die olifant ook wel erg bewust van hoe ontzettend enorm zo'n beest is, maar als je er dan naast staat en hij je een knietje geeft waar je je voet op moet zetten en dan zo charmant en soepel doch efficient mogelijk met je andere been over de nek moet zwaaien dan besef je dat het een soort lopend flatgebouw is waar je op gaat zitten.
Stel je dus nu even voor, kleine Maddie naast de grote olifant met in haar hoofd 'wowowow droom komt uit wow droom komt uit vet cool wow wouhou vet!' en vervolgens op die olifant 'OMG wat eng! oh nee! ik wil er af! oh nee niet bewegen! Aaah! Oh neee! Nee stop! nee AAAAH!'
Haha.. ja het was best wel eng, toevallig. Ten eerste omdat je een paar meter boven de grond zit en ten tweede omdat je met je knieen achter twee grote flaporen zit en helemaal niets hebt om je aan vast te houden! Dus als zo'n gevaarte dan begint te bewegen, gaan die enorme schoudenbladen heen en weer onder je reet en voel je je net als op zo'n ronddraaiende nepstier, maar dan zonder het luchtkussen. Uiteindelijk na een paar minuten begin je wel aan de beweging te wennen en was het echt tof. Later na de lunch werd het alleen maar beter, iedereen kreeg een eigen olifant, die van mij bleek weer de meest enorme te zijn, -zucht- en met de mahouts (mannetje dat bij de olifant hoort) achterop reden we naar de rivier. Toen had ik gelukkig zeer de smaak te pakken en reed voorop op die enorme olifant naar de rivier over een zandpad en vervolgens angstaanjagend steil naar beneden door de modder het water in, waar mijn fant zich lekker onderdompelde. Nou ja dat zie je wel vaker bij mensen op vakantie foto's, maar het is dus gewoon supercoolvetgaaf als je over die enorme kop hangt terwijl dat beest helemaal onder water verdwijnt. De droom kwam uit, nu dus weer een nieuwe verzinnen..
Anyway, die dag was dus geslaagd. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet een klein beetje kritisch zou zijn; mocht je in Thailand, Laos, of waar dan ook zoiets willen doen, doe het dan alsjeblieft wel goed. Olifanten in de toeristenindustrie worden nog te vaak te slecht behandeld en van de hele dag met een bakje opgetuigd staan zou je zelf ook niet blij worden. Boek nooit zomaar een tour, zeker niet met '1 hour elephant ride and monkey show', want dan weet je wel hoe laat het is. In Laos is dit een goed adres (waar wij dus geweest zijn) http://www.elephantvillage-laos.com/ en voor Thailand is dit een goede: http://www.elephantnaturepark.org/.
Wat ik verder ook echt nog even moet delen, is de meest sportieve dag van mijn leven. Ik maak geen grap, het was de hel. Om even opbouwend te beginnen; Joanne en ik zijn in Vientiane en komen een jongen tegen die zegt dat in Luang Prabang, de stad in het noorden waar we naar op weg gingen, mooie watervallen zijn waar je op de mountainbike naartoe kan. MAAR.. het was wel een beetje pittig. Ondanks mijn jeugdige carriere als hordenloopster, ben ik nu zo sportief als een wasknijper, maar Joanne is toevalligerwijs mijn meest sportieve vriendin. Probleemloze combinatie, zolang er dus maar niet gesport hoeft te worden. Bij het woord 'mountainbiken' verscheen er een grote glimlach op Joannes gezicht en knipperde ze met haar grote puppy-ogen naar mijn ietwat zuurgetrokken hoofd. 'Ah Maddie zullen we dat doen?'. Grmm... 'ok ja natuurlijk! leuk!'.. wist ik er nog uit te persen.
Nou ja, ik overdrijf misschien een klein beetje, ik vond het eigenlijk wel een leuk idee en het was zeker niet alleen maar de hel, het was ook wel de hemel tegelijkertijd. Maar ik wil bij deze wel even heel erg duidelijk maken dat ik dus op die dag 70(!!!) kilometer (!!!) door de bergen (!!!) heb gefietst (!!!). En niet van die armetierige heuvels he.. nee.. haarspelbochten en al. Maar mooi... moooier.. mooist. Door de bergen, langs de rijstvelden, waterbuffels, kleine dorpjes met kindjes die je een high 5 geven.. werkelijk prachtig.
Maar goed, na 35 kilometer zwaar verzuurd aangekomen bij het bordje 'waterfall' ofzoiets, lopen we met de fietsen het modderweggetje in. En we lopen nog iets verder... en verder... en we eten maar even een broodje want het duurt toch nog best lang die waterval.. en we lopen nog verder... toen zetten we de fietsen maar langs de weg want het was wel een erg stijl modderpad.. en uiteindelijk komen we bij een splitsing. Ja natuurlijk hadden we wel door dat we verkeerd gegaan waren, maar er moest ook iets van een bron zijn, dus vastbesloten gingen we door en gaan rechtsaf op de splitsing. Komen we bij een soort Hans en Grietje huisje waar een klein vrouwtje staat die zich letterlijk de pleuris schrikt als Joanne vraagt waar de waterval is. Geen Engels.. Ik in mijn kleuterThai 'water is waar?'.. en gelukkig begreep ze dat wel. Toen we terugliepen begreep ik plotseling ook waarom dat mens zo schrok.. Joanne's dikke laag zonnecreme was op haar gezicht in combinatie met zweet een soort schifterige vorm gaan aannemen, waardoor ze er heeel eng uitzag! So far onze interactie met locals. Dat zweet vanwege het feit dat het 40 graden was he, dat jullie dat ook even weten.
Uiteindelijk hebben we de waterval gevonden en er heerlijk in gezwommen (lichtblauw water!!). We hebben in totaal 6 uur op de fiets gezeten en bijna anderhalf uur tegen die steile modderberg opgelopen op onze badslippertjes. Aan het eind van de dag konden we tijdens het eten alleen nog voor ons uit staren en kregen we bijna onze biertjes niet opgetild, maar cliche als het klinkt; het was het wel waard. En nu heb ik dus weer een vrijbrief om de komende tijd weer lekker helemaal niet te bewegen.. en die bergen kijk ik wel op Discovery Channel want in HD is toch alles net echt, ook weer opgelost.
Met dit hele verhaal ben ik een klein beetje aan het uitstellen wat natuurlijk nogal in de lucht hangt... ik kom alweer bijna naar huis! Ik keek er eerlijk gezegd erg tegenop, maar vandaag besefte ik dat het goed is. Ik ben nog even een paar dagen alleen in Chiang Mai (Joanne heeft me verlaten voor een tropisch eiland). Maandag vlieg ik van hier (Noord-Thailand) naar Phuket, slaap een laatste nachtje bij Thip en de poezels, dinsdag vlieg ik naar Bangkok voor een reunie met Ayla, haar vriend en met Joanne en op woensdag waaieren we weer uit naar Nederland, waar we donderdag aankomen!
Bij deze is dit dus ook voorlopig weer mijn laatste verhaaltje, ik hoop dat ik een klein beetje heb kunnen doorgeven van wat ik allemaal heb gezien, gedaan en heb meegemaakt. Dank jullie wel voor de reacties waar ik vaak tot tranen toe om moest lachen en natuurlijk nogmaals bedankt voor de gulle giften voor de kleine Blauwe poes. Ik ga niet sentimenteel doen, want het was een geweldige tijd en ik heb eerlijk gezegd best wel zin om gewoon weer lekker naar school te gaan. Mijn volgende stage is volgend jaar, wie weet vanuit waar ik dan schrijf (misschien wel uit Amsterdam haha)!
Het was mij een waar genoegen,
Duizend kussen,
jullie retournerende M.
Anyway, tijd voor weer een proper verslag van de belevenissen. Weer lastig, aangezien je nogal wat doet als je op reis bent, maar laat ik even met mijn persoonlijke hoogtepunt in huis vallen: IK HEB OP EEN OLIFANT GEREDEN.
Ok, dat had ik al eens gedaan in een bakje, maar dit keer togen Joanne en ik de bergen van Noord-Laos in om te leren hoe je op de nek van een olifant rijdt! Oftewel een soort van mijn ueberkinderwensdroom.. Het gevoel kan ik niet eens een klein beetje omschrijven, maar het kwam er op neer dat je eerst zo naast zo'n olifant staat, wat al tenenkrommend eng is, en dat er dan iemand zegt: 'nou, klim er maar op!'. Dus. Sowieso wordt je naast die olifant ook wel erg bewust van hoe ontzettend enorm zo'n beest is, maar als je er dan naast staat en hij je een knietje geeft waar je je voet op moet zetten en dan zo charmant en soepel doch efficient mogelijk met je andere been over de nek moet zwaaien dan besef je dat het een soort lopend flatgebouw is waar je op gaat zitten.
Stel je dus nu even voor, kleine Maddie naast de grote olifant met in haar hoofd 'wowowow droom komt uit wow droom komt uit vet cool wow wouhou vet!' en vervolgens op die olifant 'OMG wat eng! oh nee! ik wil er af! oh nee niet bewegen! Aaah! Oh neee! Nee stop! nee AAAAH!'
Haha.. ja het was best wel eng, toevallig. Ten eerste omdat je een paar meter boven de grond zit en ten tweede omdat je met je knieen achter twee grote flaporen zit en helemaal niets hebt om je aan vast te houden! Dus als zo'n gevaarte dan begint te bewegen, gaan die enorme schoudenbladen heen en weer onder je reet en voel je je net als op zo'n ronddraaiende nepstier, maar dan zonder het luchtkussen. Uiteindelijk na een paar minuten begin je wel aan de beweging te wennen en was het echt tof. Later na de lunch werd het alleen maar beter, iedereen kreeg een eigen olifant, die van mij bleek weer de meest enorme te zijn, -zucht- en met de mahouts (mannetje dat bij de olifant hoort) achterop reden we naar de rivier. Toen had ik gelukkig zeer de smaak te pakken en reed voorop op die enorme olifant naar de rivier over een zandpad en vervolgens angstaanjagend steil naar beneden door de modder het water in, waar mijn fant zich lekker onderdompelde. Nou ja dat zie je wel vaker bij mensen op vakantie foto's, maar het is dus gewoon supercoolvetgaaf als je over die enorme kop hangt terwijl dat beest helemaal onder water verdwijnt. De droom kwam uit, nu dus weer een nieuwe verzinnen..
Anyway, die dag was dus geslaagd. Ik zou mezelf niet zijn als ik niet een klein beetje kritisch zou zijn; mocht je in Thailand, Laos, of waar dan ook zoiets willen doen, doe het dan alsjeblieft wel goed. Olifanten in de toeristenindustrie worden nog te vaak te slecht behandeld en van de hele dag met een bakje opgetuigd staan zou je zelf ook niet blij worden. Boek nooit zomaar een tour, zeker niet met '1 hour elephant ride and monkey show', want dan weet je wel hoe laat het is. In Laos is dit een goed adres (waar wij dus geweest zijn) http://www.elephantvillage-laos.com/ en voor Thailand is dit een goede: http://www.elephantnaturepark.org/.
Wat ik verder ook echt nog even moet delen, is de meest sportieve dag van mijn leven. Ik maak geen grap, het was de hel. Om even opbouwend te beginnen; Joanne en ik zijn in Vientiane en komen een jongen tegen die zegt dat in Luang Prabang, de stad in het noorden waar we naar op weg gingen, mooie watervallen zijn waar je op de mountainbike naartoe kan. MAAR.. het was wel een beetje pittig. Ondanks mijn jeugdige carriere als hordenloopster, ben ik nu zo sportief als een wasknijper, maar Joanne is toevalligerwijs mijn meest sportieve vriendin. Probleemloze combinatie, zolang er dus maar niet gesport hoeft te worden. Bij het woord 'mountainbiken' verscheen er een grote glimlach op Joannes gezicht en knipperde ze met haar grote puppy-ogen naar mijn ietwat zuurgetrokken hoofd. 'Ah Maddie zullen we dat doen?'. Grmm... 'ok ja natuurlijk! leuk!'.. wist ik er nog uit te persen.
Nou ja, ik overdrijf misschien een klein beetje, ik vond het eigenlijk wel een leuk idee en het was zeker niet alleen maar de hel, het was ook wel de hemel tegelijkertijd. Maar ik wil bij deze wel even heel erg duidelijk maken dat ik dus op die dag 70(!!!) kilometer (!!!) door de bergen (!!!) heb gefietst (!!!). En niet van die armetierige heuvels he.. nee.. haarspelbochten en al. Maar mooi... moooier.. mooist. Door de bergen, langs de rijstvelden, waterbuffels, kleine dorpjes met kindjes die je een high 5 geven.. werkelijk prachtig.
Maar goed, na 35 kilometer zwaar verzuurd aangekomen bij het bordje 'waterfall' ofzoiets, lopen we met de fietsen het modderweggetje in. En we lopen nog iets verder... en verder... en we eten maar even een broodje want het duurt toch nog best lang die waterval.. en we lopen nog verder... toen zetten we de fietsen maar langs de weg want het was wel een erg stijl modderpad.. en uiteindelijk komen we bij een splitsing. Ja natuurlijk hadden we wel door dat we verkeerd gegaan waren, maar er moest ook iets van een bron zijn, dus vastbesloten gingen we door en gaan rechtsaf op de splitsing. Komen we bij een soort Hans en Grietje huisje waar een klein vrouwtje staat die zich letterlijk de pleuris schrikt als Joanne vraagt waar de waterval is. Geen Engels.. Ik in mijn kleuterThai 'water is waar?'.. en gelukkig begreep ze dat wel. Toen we terugliepen begreep ik plotseling ook waarom dat mens zo schrok.. Joanne's dikke laag zonnecreme was op haar gezicht in combinatie met zweet een soort schifterige vorm gaan aannemen, waardoor ze er heeel eng uitzag! So far onze interactie met locals. Dat zweet vanwege het feit dat het 40 graden was he, dat jullie dat ook even weten.
Uiteindelijk hebben we de waterval gevonden en er heerlijk in gezwommen (lichtblauw water!!). We hebben in totaal 6 uur op de fiets gezeten en bijna anderhalf uur tegen die steile modderberg opgelopen op onze badslippertjes. Aan het eind van de dag konden we tijdens het eten alleen nog voor ons uit staren en kregen we bijna onze biertjes niet opgetild, maar cliche als het klinkt; het was het wel waard. En nu heb ik dus weer een vrijbrief om de komende tijd weer lekker helemaal niet te bewegen.. en die bergen kijk ik wel op Discovery Channel want in HD is toch alles net echt, ook weer opgelost.
Met dit hele verhaal ben ik een klein beetje aan het uitstellen wat natuurlijk nogal in de lucht hangt... ik kom alweer bijna naar huis! Ik keek er eerlijk gezegd erg tegenop, maar vandaag besefte ik dat het goed is. Ik ben nog even een paar dagen alleen in Chiang Mai (Joanne heeft me verlaten voor een tropisch eiland). Maandag vlieg ik van hier (Noord-Thailand) naar Phuket, slaap een laatste nachtje bij Thip en de poezels, dinsdag vlieg ik naar Bangkok voor een reunie met Ayla, haar vriend en met Joanne en op woensdag waaieren we weer uit naar Nederland, waar we donderdag aankomen!
Bij deze is dit dus ook voorlopig weer mijn laatste verhaaltje, ik hoop dat ik een klein beetje heb kunnen doorgeven van wat ik allemaal heb gezien, gedaan en heb meegemaakt. Dank jullie wel voor de reacties waar ik vaak tot tranen toe om moest lachen en natuurlijk nogmaals bedankt voor de gulle giften voor de kleine Blauwe poes. Ik ga niet sentimenteel doen, want het was een geweldige tijd en ik heb eerlijk gezegd best wel zin om gewoon weer lekker naar school te gaan. Mijn volgende stage is volgend jaar, wie weet vanuit waar ik dan schrijf (misschien wel uit Amsterdam haha)!
Het was mij een waar genoegen,
Duizend kussen,
jullie retournerende M.
-
13 Augustus 2010 - 16:10
Kim:
Hey Maddy
Wat fijn dat je toch weer een laatste verhaal schreef waarom ik weer erg moest lachen, heerlijk zo'n beschrijving van hoe je op een olifant rijdt of je vriendin die er gewoon niet uit zag met al die zonnebrand creme uitgelopen en al en jij verzuurd sjokkend met je teenslippers op modderige weggetjes en volkomen uitgeput maar innig tevreden over deze barre tocht .
Welnu ik heb een elktrische fiets gekocht, dus nix geen barre verhalen, maar relaxed snorrend door de weilanden racen, gelukkig genoeg elektra om de accu weer op te laden.Wens je een goede reis en welkom terug en hoop je snel weer eens in Artis te zien -
13 Augustus 2010 - 18:40
Katarina:
Ouw ouw ouw, wat ga ik jou verhalen missen!!!!!!! Zoooo heeeerlijk om te lezen, ik zit altijd te lachen om jou beschrijvingen, tot de details, heerlijk. Lieverd ik kan niet wachten om jou weer te zien, tot zaterdag(21/8) 12uur in Amsterdam.
Dikke kus
KAT -
14 Augustus 2010 - 12:07
Geerdien:
Eindelijk was het zover sjaak!! Een olifant!!!!! Ben super blij voor je! Een beetje zoals ik toen met de dolfijntjes..
Sportief hoor van je, 70 km heb ik zelfs nog nooit gehaald!
En eindelijk is het zover dat je bijna naar huis komt! Ik snap dat het voor jou wel even naar is, maar voor ons thuisblijvers is het wel fijn! Geen jaloersmakende verhalen meer, eindelijk;)!
Dikke kus -
14 Augustus 2010 - 14:57
Aranea:
Een paar dingen:
Het verschil tussen jou en die olifant zou niet zo groot zijn, als jij niet zo ongelovelijk afgevallen was. Dus eigen schuld dat ie zo groot leek, want dat was ie waarschijnlijk niet!
Ik zou het niet durven hoor trouwens... Dus de betrouwbare zitopolifanttoerinternetadressen, had je wat mij betreft achterwege kunnen laten...
Als je met Mir op kraamvisite komt, krijg jij geen beschuit met muisjes, maar iets heel vettigs.....
Verwacht natuurlijk wel een kado! Rectificatie: baby verwacht een kado.
En 1 oktober doen we een klein borreltje op dat suffe verjaardagspartijtje van Miriam....(haha die Mir, ik zie dat je hoofd vertrekt....)
Mocht ik er donderdag niet aan denken, omdat ik andere belangrijkere dingen te doen heb. Dan zeg ik nu alvast:
WELKOM THUIS!!!!!
Toedeloe! -
14 Augustus 2010 - 19:40
Moek:
hé ma, eindelijk dan de lang verwachte tocht op een olifant, ik zie jou al voor me helemaal voorop rijdend de rivier ingaan! We hebben genoten van je verhaaltjes en gaan ze straks live aanhoren tot donderdag! zoen -
15 Augustus 2010 - 15:21
Jack:
thanks for another great verhaaltje...I think you have a gift for that...travel writing, perhaps? Hope you have a good safe trip home, I'm sure your family and friends are all eager to see you...today I'm going to a family gettogether here to say goodbye to Richard and Wieke and girls from Groningen, who have been here for a month of sunshine... -
15 Augustus 2010 - 19:02
Cobie En Pim:
bedankt voor je heerlijke humoristische epistels
konden we een beetje meegenieten vanuit ons kikkerlandje
sterkte in je laatste azië afkick dagen...
tot op schiphol! -
16 Augustus 2010 - 18:19
Miriam:
haha moet weer erg lachen om die aranea...suf feestje tsss....;-)
Fijn dat je weer thuis komt!
XX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
