En dan alleen nog die buffel..
Door: Maddie
30 Juli 2010 | Laos, Pakxe
De problematische fase van de reis en de verhaaltjes is nu aangebroken. Er is teveel te vertellen. Laos maakt me zo vrolijk en daardoor ben ik eigenlijk alleen maar aan het genieten, hoe lastig sommige dingen soms ook kunnen zijn (lees verder)..
Anyway, vanuit Savannakhet (geweldige tijd gehad, teveel om te vertellen helaas) ging ik naar Pakse. Na een nachtje slapen in Pakse ging ik 's morgens vroeg naar het allerallerallerzuiden van Laos.. daar waar de Mekong zich vertakt en er allemaal eilandjes zijn ontstaan. Op een van die idyllische plekjes lagen vriendinnen J. en L. in een hangmat. Omdat er een klein beetje iets was met niet goed op kunnen staan wegens iets teveel bier met de Franse filosoof, die ik weer tegen was gekomen in Pakse, stond ik uitendelijk nog op het nette tijdstip van 8.15u buiten, om toen te zien dat alle (makkelijke en directe) minibusjes om 8u vertrokken waren.
No plomblem, ReisMaddie gaat naar het busstation en neemt de gewone mensenbus, zoals ze al half Laos was doorgereisd, die naar een ander eiland ging. Vanaf daar kon ik de boot nemen naar Don Det, de hangplek van bestemming. Dat kon ook wel met die boot, zeiden ze toen ik op het eiland aankwam, maar dan 's morgens om 8.30u.. Damn! Dan heb je je vriendin dus 5 maanden niet gezien, sta je zooo vlakbij en moet je nog een nachtje wachten! Toen zei ik 'neee, ik moet VANDAAG naar my friend ok'.. nou dat was ook best ok en voor veel geld reden ze me wel even terug naar het vasteland vanwaar er weer een ander bootje ging.
Laat me even resumeren: Tuktuk naar busstation, bus (duurde 4u, zoveel mensen dat er tuinstoelen in het gangpad werden gezet haha oh en laat ik de gaten in de vloer niet vergeten), bus in zijn geheel op de pont (het pont? klinkt raar, ach het was sowieso meer een groot vlot), bus verder naar bootsteiger waar geen boot meer ging die dag, met auto terug naar pont, weer Mekong over, met auto naar bootdorpje, op de kleine houten boot naar noordkant van eiland.
Ok, aangekomen op de noordkant van het eiland.. 'Can you take me south?'
Neen. Dat deed hij niet.. ok aan land, ander bootmannetje.. uitgelegd, aangewezen op kaart... snapte hij me toch niet.. gewoon niet (willen) snappen dat ik wel naar hetzelfde eiland wilde maar dan de andere kant.. maaaar.. het zonnetje scheen, ik was nog steeds vrolijk door of ondanks de bizarre reis en besloot maar te gaan lopen.
Bedenk even, de weg is een modderpad met af en toen huizen, guesthouses of gewoon rijstvelden en links de Mekong. Overal zie je dus kipjes en varkjes en eendjes en nouja de hele kinderboerderij.. en laat ik niet vergeten te vermelden dat ik met een tas van 12 kilo loop. Op wieltjes. Na ruim een uur lopen (nog steeds vrolijk he!) ben ik er bijna, want ik zie de brug naar het andere eilandje, waarnaast het guesthouse is.
Jee! Dacht ik! Met frisse moed loop ik door en wil een waterbuffel passeren (formaat dikke koe, grijs, grote horens). Niet dus.. de buffel doet zijn kop omlaag, begint te snuiven en dan pas zie ik dat hij helemaal niet vaststaat.. AAAH! Ik doe een stapje terug en denk na... 'AAAAAAAAAAAHHHH!'
Nouja het pad was smaller dan de buffel en no way dat ik ook maar een stap richting dat beest ging nemen. Waarschijnlijk was mijn tas met roze bloemetjes op wieltjes gewoon iets te vreemd voor hem, maar goed ik wachtte wel even en plofte neer in de berm. Uiteindelijk liep de buffel naar de waterkant en vond ik een Finse jongen met fiets, met wie ik met geknepen billetjes langs de wederom snuivende buffel ben gesnelwandeld (Fiets als schild he..).
Verdorie het verhaal wordt weer veel te lang... ga even lekker naar de wc of schenk iets te drinken in want ik moet natuurlijk nog even vertellen over dat ik nu met Joanne ben!
Ok, nou het weerzien was als in een film, de laatste maaltijd van Lonneke voor ze de volgende ochtend naar Bangkok zou vertrekken was gezellig en lekker. De volgende ochtend zwaaiden we haar uit terwijl ze op een klein bootje uit het zicht verdween..
Gisteren zijn Joanne en ik naar Pakse gegaan, waar we graag de koffieplantages en watervallen wilden zien. Eigenlijk hadden we al snel door dat het reizen samen best wel goed ging en ook nu zaten we op 1 lijn.. je kan namelijk voor 30 dollar pp. een tour doen langs watervallen, koffievelden en 'minority villages'. Nouja als ik ergens een beetje jeuk van krijg is het wel het bezoeken van zo'n dorpje waar die mensen dan 'te zien zijn'. Brrr... maar elke tour had die villages in het program, dus simpel dachten we.. dan gaan we wel zelf.
En wat was het geweldig! We zijn de hele dag weggeweest, 's morgens koffie met baguette op de markt, met een pickup bus (tientallen zakken rijst op het dak, vol mensen en zakken met eenden) ongeveer naar de waterval, die bekeken, terug naar de weg en na 3 km weer de volgende waterval.. en die was mooooi!!! Je kon bovenaan zitten waar het water naar beneden valt, maar ook helemaal naar beneden klimmen! Zeiknat van de spetters en doof van het oorverdovende kabaal stonden we dolgelukkig aan de voet van die natuurkracht! Zo leuk! Om naar de watervallen te komen kwamen we door heeel veel koffievelden en de prachtigste natuur.. wow!
Heel fijn dus allemaal en aan het eind van de middag kwamen we moe maar blij weer aan in de stad. Dit keer geen buffels op de weg, wel achterna gezeten door 2 boze ganzen en enge honden, maar alles was het waard!
Ok, eh.. ik ga ik heb trek.
Duizend kussen van jullie watervallende M.
Anyway, vanuit Savannakhet (geweldige tijd gehad, teveel om te vertellen helaas) ging ik naar Pakse. Na een nachtje slapen in Pakse ging ik 's morgens vroeg naar het allerallerallerzuiden van Laos.. daar waar de Mekong zich vertakt en er allemaal eilandjes zijn ontstaan. Op een van die idyllische plekjes lagen vriendinnen J. en L. in een hangmat. Omdat er een klein beetje iets was met niet goed op kunnen staan wegens iets teveel bier met de Franse filosoof, die ik weer tegen was gekomen in Pakse, stond ik uitendelijk nog op het nette tijdstip van 8.15u buiten, om toen te zien dat alle (makkelijke en directe) minibusjes om 8u vertrokken waren.
No plomblem, ReisMaddie gaat naar het busstation en neemt de gewone mensenbus, zoals ze al half Laos was doorgereisd, die naar een ander eiland ging. Vanaf daar kon ik de boot nemen naar Don Det, de hangplek van bestemming. Dat kon ook wel met die boot, zeiden ze toen ik op het eiland aankwam, maar dan 's morgens om 8.30u.. Damn! Dan heb je je vriendin dus 5 maanden niet gezien, sta je zooo vlakbij en moet je nog een nachtje wachten! Toen zei ik 'neee, ik moet VANDAAG naar my friend ok'.. nou dat was ook best ok en voor veel geld reden ze me wel even terug naar het vasteland vanwaar er weer een ander bootje ging.
Laat me even resumeren: Tuktuk naar busstation, bus (duurde 4u, zoveel mensen dat er tuinstoelen in het gangpad werden gezet haha oh en laat ik de gaten in de vloer niet vergeten), bus in zijn geheel op de pont (het pont? klinkt raar, ach het was sowieso meer een groot vlot), bus verder naar bootsteiger waar geen boot meer ging die dag, met auto terug naar pont, weer Mekong over, met auto naar bootdorpje, op de kleine houten boot naar noordkant van eiland.
Ok, aangekomen op de noordkant van het eiland.. 'Can you take me south?'
Neen. Dat deed hij niet.. ok aan land, ander bootmannetje.. uitgelegd, aangewezen op kaart... snapte hij me toch niet.. gewoon niet (willen) snappen dat ik wel naar hetzelfde eiland wilde maar dan de andere kant.. maaaar.. het zonnetje scheen, ik was nog steeds vrolijk door of ondanks de bizarre reis en besloot maar te gaan lopen.
Bedenk even, de weg is een modderpad met af en toen huizen, guesthouses of gewoon rijstvelden en links de Mekong. Overal zie je dus kipjes en varkjes en eendjes en nouja de hele kinderboerderij.. en laat ik niet vergeten te vermelden dat ik met een tas van 12 kilo loop. Op wieltjes. Na ruim een uur lopen (nog steeds vrolijk he!) ben ik er bijna, want ik zie de brug naar het andere eilandje, waarnaast het guesthouse is.
Jee! Dacht ik! Met frisse moed loop ik door en wil een waterbuffel passeren (formaat dikke koe, grijs, grote horens). Niet dus.. de buffel doet zijn kop omlaag, begint te snuiven en dan pas zie ik dat hij helemaal niet vaststaat.. AAAH! Ik doe een stapje terug en denk na... 'AAAAAAAAAAAHHHH!'
Nouja het pad was smaller dan de buffel en no way dat ik ook maar een stap richting dat beest ging nemen. Waarschijnlijk was mijn tas met roze bloemetjes op wieltjes gewoon iets te vreemd voor hem, maar goed ik wachtte wel even en plofte neer in de berm. Uiteindelijk liep de buffel naar de waterkant en vond ik een Finse jongen met fiets, met wie ik met geknepen billetjes langs de wederom snuivende buffel ben gesnelwandeld (Fiets als schild he..).
Verdorie het verhaal wordt weer veel te lang... ga even lekker naar de wc of schenk iets te drinken in want ik moet natuurlijk nog even vertellen over dat ik nu met Joanne ben!
Ok, nou het weerzien was als in een film, de laatste maaltijd van Lonneke voor ze de volgende ochtend naar Bangkok zou vertrekken was gezellig en lekker. De volgende ochtend zwaaiden we haar uit terwijl ze op een klein bootje uit het zicht verdween..
Gisteren zijn Joanne en ik naar Pakse gegaan, waar we graag de koffieplantages en watervallen wilden zien. Eigenlijk hadden we al snel door dat het reizen samen best wel goed ging en ook nu zaten we op 1 lijn.. je kan namelijk voor 30 dollar pp. een tour doen langs watervallen, koffievelden en 'minority villages'. Nouja als ik ergens een beetje jeuk van krijg is het wel het bezoeken van zo'n dorpje waar die mensen dan 'te zien zijn'. Brrr... maar elke tour had die villages in het program, dus simpel dachten we.. dan gaan we wel zelf.
En wat was het geweldig! We zijn de hele dag weggeweest, 's morgens koffie met baguette op de markt, met een pickup bus (tientallen zakken rijst op het dak, vol mensen en zakken met eenden) ongeveer naar de waterval, die bekeken, terug naar de weg en na 3 km weer de volgende waterval.. en die was mooooi!!! Je kon bovenaan zitten waar het water naar beneden valt, maar ook helemaal naar beneden klimmen! Zeiknat van de spetters en doof van het oorverdovende kabaal stonden we dolgelukkig aan de voet van die natuurkracht! Zo leuk! Om naar de watervallen te komen kwamen we door heeel veel koffievelden en de prachtigste natuur.. wow!
Heel fijn dus allemaal en aan het eind van de middag kwamen we moe maar blij weer aan in de stad. Dit keer geen buffels op de weg, wel achterna gezeten door 2 boze ganzen en enge honden, maar alles was het waard!
Ok, eh.. ik ga ik heb trek.
Duizend kussen van jullie watervallende M.
-
30 Juli 2010 - 10:48
Moek:
Kind wat een verhaal weer, maar wat heerlijk om een vetrouwd gezicht te zien, en samen op pad te zijn, ook al doe je het alleen uitstekend! Zie op de kaart dat julie diep in Laos zijn pas op voor de buffels dag nog veel plezier samen! moek -
30 Juli 2010 - 11:32
Marieken:
Eet smakelijk. Het wordt nog lastig je straks te vermaken in Nederland. Ik kom niet verder dan een waterval waar je onderdoor kunt en de bedriegertjes bij Arnhem....maar....koeis genoeg gelukkig -
30 Juli 2010 - 12:08
Lon:
Joehooee!! leuk om te lezen hoe het jullie verder vergaat na jullie als 'uitzwaaiende ouders' op de kade kleiner zag worden. Super zo zelf op stap de boel ontdekken!
Reis naar Bangkok ging prima (lang! uiteindelijk 22 uur) en ben nu alweer in kuala lumpur. Morgen naar MElaka, singapore.. en dan... hoooome!! tot daar en viel spass -
30 Juli 2010 - 17:32
Miriam:
Sjakie!!! toch een teken van leven met een bericht. Probeer je te bereiken zelfs op je nieuwe nummer (van je mama gekregen) maar krijg geen gehoor.
x -
30 Juli 2010 - 18:01
Cherina:
Maddie..
Buenisimo!! Que aventuras tu experiencia, estupendo!!
Wat een verhalen weer!! Ben echt zo benieuwd naar je foto's! Echt deze ervaring kan niemand je meer afnemen.. Veel plezier en ik kijk uit naar je volgende avontuur!
Hasta la vista muchacha
Xx -
02 Augustus 2010 - 21:07
Geerdien:
Sjakie!!!! Ik ben weer in het altijd vrolijke, cultuurrijke, culinaire fenomenale, klimaat verrassende Nederland!!
Geniet lekker samen met Joanne en nog een paar nachtjes slapen en dan kan ik jullie weer in mijn armen sluiten!!!
Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
