You want hèh-pie en-díng?

Het grote voordeel van mijn ‘thuissituatie’ in Nederland is dat ik die op dit moment niet echt heb. Ok, in de weekenden voel ik me erg thuis bij L., maar het blijft zijn huis en niet dat van mij. In Leeuwarden voel ik me nooit echt thuis, mede door de ietwat achterstallig onderhouden kamers waarin ik woonde. Dus toen ik afgelopen januari uit mijn schimmelige kamer vetrok wist ik niet hoe snel ik de deur achter me moest dichttrekken.. eindelijk weg uit dat hok! (Denk: politiecel, alhoewel die waarschijnlijk ruimer zijn..).
Deze levensstijl van dan weer hier, dan weer daar wonen zorgt ervoor dat ik me gewoon snel thuis voel, waar ik ook ben. ‘Mijn’ bungalow aan zee is helemaal fijn en ik ben altijd weer blij als ik ‘thuis’ ben. Niet dat er iets verbeterd is hoor, qua geel water, tuinslangdouches en huiskevers.. het water is nog steeds geel, maar is sinds een week of 2 ook een beetje gaan meuren, alsof er zwavel in zit.. De tuinslang vertoont barsten, waardoor hij niet goed op de kraan blijft zitten en er bij voorkeur vanaf floept als je net met je hoofd vol shampoo en zeep in je ogen staat.

Wat ik allemaal doe als ik thuis ben? Nou, van alles en eigenlijk helemaal niks. Van een Frans meisje dat hier om de hoek woont heb ik films gekregen, dus toen ik gister een beetje ziekjes was heb ik lekker de hele dag in bed films gekeken, gelukkig heb ik dat nog niet verleerd hehe.. Verder zit ik best vaak als een lief klein nerdje met mijn verrekijkertje en vogelboek de vogels te bespieden, of ik lees een boek. Als ik het kon was ik gaan punniken denk ik..
Vaak zit ik op de veranda terwijl er 2 kleine buurjongetjes om me heenrennen.. ‘Kuhn Meh-die! Kuhn Meh-die! Thank you thank you hello thank you!’. Niet dat ik die koters iets geef he, maar ze kennen die 3 woorden dus tja, dan blijf je dat te horen krijgen.. ‘Kuhn’ is trouwens een woord dat je voor een naam zet van iemand die ouder is dan jij. Aangezien ze toch de hele dag thank you zeggen dacht ik goh, laat ik eens kijken wat er in huis is.. Ja! Vieze chemische snoepjes die Ayla had achtergelaten! Dus ik zei ‘komen jullie maar even bij tante Meh-die op schoot jongetjes, dan krijgen jullie een lekker snoepje!’ IEH! Nee dat zei ik niet, ik riep ze en drukte de snoepjes in hun handen. En wat zeiden ze toen? Geen ‘thank you’ in ieder geval.. waarschijnlijk kennen ze het woord, maar weten ze niet wat het betekent.. –zucht-. (En Ayla.. niet huilen om je snoepjes ik zal nieuwe voor je kopen..)

Nog iets beleefd? Ja natuurlijk! Er viel een slang van het dak! Nouja dat was niet heel belangrijk, maar ik kwam net thuis van een oud en nieuw tripje, dus nog niet helemaal wakker en nogal gaar van de festiviteiten (bier, rode wijn, whisky en good ol’ tequila) schrok ik me dood.. Dat tripje hield in dat we een dagje gingen varen (als reddingsboot voor toeristen omdat het zo druk was) in Ao Phang Nga, waar ik al eerder was met grote krijtrotsen die uit het water komen, beetje lunchen op een eiland (James Bond Island uit een of andere Bondfilm..), weer varen en aangemeerd bij een klein eilandje waar ik weer een nachtje op een niet zo fris yogamatje doorbracht (geen medelijden hoor, het was een onbewoond eiland met wit zand enzo en rotsen en vlinders..)
Het boeddhistische Nieuwjaar wordt ingeluid met het Songkran festival, waarbij iedereen op straat iedereen nat gooit met water, het liefst vanuit rijdende pick-ups. Iedereen betekent: iedereen, dus ook kreupele bejaarden en smerissen (hehe). Veel nattigheid bleef me bespaard door het boottripje, maar toen ik na het eten terugkwam van het toilet kreeg ik de volle lading. De medetrippers waren de baas & family, vrienden van hen (de cameramensen van een tijdje geleden) en daar weer vrienden van, een Engelsman met een 25 jaar jongere Thaise vrouw en met vele miljoenen op de bank. Ik wil niet generaliseren, maar wat is dat toch met sommige mensen die veel geld hebben dat ze het de hele tijd laten merken!? De hele dag moest ik aanhoren hoe rijk hij was.. bleh. Als je dan toch zoveel hebt, geef mij dan gewoon even een leuk bedragje ofzo! (hij beweerde 250 miljoen US dollar te hebben…). Het ‘grappige’ is dat Thaise mensen denken dat alle falangs vrienden van elkaar zijn, dus mijn baas heeft nu al 10 keer gezegd dat we dit weekend bij onze ‘vrienden’ langs moeten gaan. Nou.. nee bedankt. Ik heb lievere falangs gevonden waar ik dit weekend mee naar een plaatsje hier in de buurt ben.

En wat een hemel! Het plaatsje is Khao Lak en is in 2004 zeer zwaar getroffen door de Tsunami. Er ligt een politieboot als monument voor de slachtoffers, 2 kilometer vanaf de zee het land in, zo ver kwam het water hier.. Gisteren in een bar las ik ‘waar u nu zit stond het water 4 meter hoog’. Wow. Ik zat namelijk echt niet in de buurt van de zee.

Anyway, mijn huisgenootje (vertel ik later wel eens wat over) en mijn Franse homies zijn duiken, aangezien het Franse jongetje duikleraar is en iedereen graag wilde duiken vandaag (nee natuurlijk ik niet…) Ik heb iets beters.. ‘you like maaasaaaas!?’ Jeee!! Eindelijk! Bij ons in het dorp is dus echt niets qua massage te vinden omdat het gewoon een toeristenloos vissersdorp is, maar Khao Lak is vrij toeristerig, dus lag ik gisteren al kwijlend een voetmassage te ondergaan en vandaag ben ik helemaal losgegaan.. teennageltjes weer netjes geveild en gelakt en daarna een uur helemaal gebogen gerekt en gekraakt, heerlijk! Iedereen masseert anders en deze mevrouw had wel heel bijzonder technieken, op het laatst zat haar voet bijna tegen mijn appelgebakje en moest ik mijn voet naast haar slagroomsoesje houden! En maar duwen en van alles en drukpunten en de hele mikmak.. mijn chakra’s zijn vast weer helemaal jofel.
’s Avonds kwam het allergrootste feest, we gingen eten bij een Italiaan.. –zucht-. Wat een genot, de Italiaan was een Zwitser maar zijn eten smaakte verdammt goed! Ik zweer het, Thais is echt lekker, maar eigenlijk is het allemaal hetzelfde. Curry.. Fried rice, fried vegetables, fried fried blablabla… en natuurlijk de eeuwige rijst.. BROOD! Brood moet ik hebben! Als je 2 weken naar Thailand gaat vind ik het vreemd als je een broodje kroket gaat eten, maar ik denk dat ik nu toch wel een excuus heb om een broodje in olijfolie te dippen (a). (Komt nog steeds niet in de buurt van een broodje filet, maar goed, ik leer ermee (erzonder?) leven).

Als je dus als Thais persoon in een toeristische plaats werkt, raak je wel bekend met Engels en pizza en broodje kroket en maasaaas etc, maar voor anderen geldt dat niet. Mijn lieve ‘Meh-die, body you beautiful, face you no beautiful!’ buurvrouw, is nog steeds helemaal bij me in training qua Engelse taal. Niet echt in een klaslokaal maar vooral met een biertje erbij. Ze mag me alles vragen dus laatst kwam de vraag: ‘Meh-die! People falang say heh-pie en-díng heh-pie en-díng I no understand!’. Dus.. het verhaal was dat als ze ging/gaat stappen, er wel eens blanke mannen op haar afkomen die vragen of ze mee wil naar hun hotel voor een happy end. ‘I know happy! But I not know ending!?’ hahahaha.. arme ziel.. Toen ik uiteindelijk met tranen over mijn wangen uitlegde wat een happy end betekent kon ook zij er smakelijk om lachen. Nu ze het begrijpt was daarna ook het hele kantoor aan de beurt en vroeg ze aan iedereen of ze een happy ending hadden gehad de avond ervoor… hahaha
Ik gooi er weer wat foto’s op..: 1&2 de kevers.. heb ik gelogen of zijn ze smerig!? 3 t/m 8 Phang Nga, 9&10 mijn kleine kantoorpoes die op springen staat! Voor de kenners: is het niet net een ieniemienie niet-zo-harige meisjesBrammetje!? Net zo lief in ieder geval!

Heeft iemand nog vragen? Stel ze maar dan kan ik van het antwoord weer een verhaaltje maken! Heb nog wel inspiratie hoor, maar ben bang dat ik jullie zo ga vervelen met al die eilanden, boottochtjes en happy endings….
Volgende keer zal ik mijn plannen gaan toelichten, want over een paar weken ga ik al naar mijn volgende stageplek! Dan moet ik ook nog het land even uit en in om mijn visum te verlengen en tja, als je dan toch het land uit moet, doe het dan goed.. Nog niet 100% zeker, maar als het lukt proberen we naar Gnoh Gnok te gaan!

Ik verlaat jullie met een hart vol liefde,

Jullie reetkever M.