Home 'sweet sticky rice with mango' home!

Aah.. daar zijn we weer in Thailand! Geen verhaaltje meer uit Hong Kong, ik had het veel te druk! (Voorbeeld: je gaat om 11 uur ’s morgens winkelen en als je ’s avonds terugkomt zijn de straten wel erg leeg en staan er wel erg veel hoertjes op straat.. het was dan ook opeens half 1 ’s nachts, wij dachten een uur of half 10!). Het was zo grappig dat we ons alle drie helemaal ‘thuis’ voelden toen we aankwamen op Suvarnabhumi airport! Helemaal vertrouwd, grappig he?
Alhoewel.. ‘s morgens tijdens mijn koffie op H.K. airport had ik uitzicht op een startbaan, waarvan een grote KLM Boeing opsteeg.. zo mooi om te zien en ook een soort van ‘stukje Nederland’ wat je dan opeens ziet! Ik kan het gevoel niet beschrijven, het is geen heimwee, maar een soort herkenning ofzo, net als dat ik op het bord in Bangkok vlucht KL0877 om 12.30 naar Amsterdam zag staan… aaaah! Vat dit trouwens vooral niet te sentimenteel op, voor mijn gevoel gaat de tijd veel te snel en heb ik voorlopig nog geen zin om naar NL te komen haha…

Ok, terug naar Hong Kong. Op maandag was het groot feest, want de kleuters gingen naar Disneyland! Wat heerlijk, ik hoop oprecht dat ik over 30 jaar nog steeds zo onbevangen blij ben terwijl ik met Minnie Mouse op de foto ga als toen ik 7 jaar was en zo als ik nu was! Bij de ingang hing een bordje: ‘Here you leave today and enter the world of yesterday, tomorrow and fantasy’. Tja, sommige mensen eten magische paddenstoelen om dat gevoel te krijgen, ik ga naar Disneyland! En wát hadden we een mazzel! Je weet toch die bordjes voor de attracties: ‘gemiddelde wachttijd 100 minuten’? Nou, hier was die 5 minuten! En je weet toch dat je met je linkerarm achter je rechterelleboog vastzit, omdat je klemgeraakt bent tijdens het aantrekken van je knalgele plastic poncho, omdat het de hele dag stortregent? Nou, hier was het zulk lekker weer! De dag ervoor waren de stortregens, maar toen liepen wij in de shoppingmall, dus we waren dankbaar en blij met onze Disneydag! Aan het eind hebben we lekker tussen honderden Asian people met een grote ronde gekleurde lolly (de tandarts kan straks weer een nieuwe porsche kopen..) naar de vuurwerkshow zitten kijken! En geloof me, vuurwerk, dat kunnen die Chinezen wel!

Wat Chinezen ook kunnen is voordringen. Un-glaub-lich! Ik dacht dat Thaise mensen er goed in waren, maar Chinezen zijn echt een stuk professioneler! Het was zo; de dag na Disney gingen we naar Ocean Park. Geen idee wat het was, behalve dat er een grote panda woont en dat is voor jullie misschien niet heel boeiend, maar voor mij dus iets waar ik naartoe moet. Sowieso omdat gewoon overal naar de dierentuin wil en al helemaal omdat ik ‘geziene’ dieren spaar. Naast de clouded leopard die ik dit jaar voor het eerst zag in Singapore, de vuurvlieg in mijn tuin in Phuket en allerlei naamloze beestjes die ik af en toe uit mijn bed haalde, kon de zwart-witte bamboebeer natuurlijk niet ontbreken, want zoveel zijn er niet van en zeker niet in de buurt (nu woont de eerste in Europa in Wenen geloof ik). Ik spaar trouwens ook foto’s van neukende dieren.

Anyway, dat Ocean park was dus weer zoiets bizars. Je verwacht een dierentuintje met een dolfijnenshow, komen we opeens in een soort state of the art pretpark op een berg! Achtbanen, draaidingen en allerlei andere pretparkachtige dingen, maar ook gewoon een dierentuin! Maar goed, toen kon mijn dag echt niet meer stuk, want in Disney was maar 1 achtbaan, dus ik kon hier goed mijn adrenalinegebrek opkrikken. Zit je in een achtbaan, op een berg, met uitzicht op de baai van Hong Kong en stort je opeens naar beneden.. AAAAAHHH! Te gek! Uiteindelijk werd het toch tijd om die panda eens te gaan bekijken.. hadden we 2 keuzes; ofwel met een kabelbaan naar de andere kant van de berg, waar het andere deel van het park zich bevond, ofwel met een metro! Nouja, dat vonden we weer erg Hong Kongs en wilden met de kabelbaan. Helaas wilde half China dat ook, dus gingen we maar met de metro.. waar de andere helft van China in wilde. Umpf! Elleboog in je rib. IEKS! Bijna een parasol in je oog. Au! Dikke Chinees op je voet! Voordringers in Nederland? Pfff amateurs zijn dat! Gelukkig hadden we 1 voordeel. We zijn enorm. Dus stonden we voor het poortje van de metro, benen wijd, ellebogen opzij, voeten op de grond, met een goede ademhaling vanuit de buik, klaar om de metro in te raggen (het Star Wars muziekje moet je er zelf even bijdenken…) ondertussen staan er dan 6 mensen te proberen voor je te kruipen, het liefst tussen je benen door als ze zouden kunnen! Hilarisch ik heb er zo om gelachen! Me strong you small!

Verschillen tussen Thailand en Hong Kong? Jaa… heel veel! Voordat ik naar Thailand ging, verwachtte ik dat Thaise mensen zich in groepen van honderden tegelijk voortbewegen, maar dat zijn dus Chinezen. Thai zijn veel individueler en hebben minder spletige ogen. En in Hong Kong liepen echt van die hippe jongetjes en meisjes in mooie kleding, terwijl de gemiddelde Thai toch wel in een t-shirt met korte broek en badslippers loopt. Het eten is ook anders, maar daar weet ik niet veel van, omdat ik me volgepropt heb met sushi. (Hoezo geen Japans R.?).

Of ik mensen aanraadt om naar Hong Kong te gaan? Jaaa! Zeker wel! Vergeet niet wat geld mee te nemen want het is echt duur (in vergelijking met Thailand dan), maar het is zeker een belevenis! Ik moet eerlijk zeggen dat ik er vorig jaar ook naartoe kon, maar koos toen voor Kuala Lumpur, omdat H.K. me niet zo leuk leek. Maar dat was weer eens een groot vooroordeel, het was heeel leuk! Of ik hetzelfde hostel zou aanraden? Ja, misschien ook wel, want dat was ook echt part of the experience.. uiteindelijk hebben we het hostel wat we geboekt hadden nooit gezien, omdat we weer in een ander gezet werden. We boekten dus New Hong Kong Hostel, sliepen de eerste nacht in Fortune Hostel en uiteindelijk 3 nachten in Lucky hotel. Allemaal in dezelfde wolkenkrabber! De Indische mannetjes van de bazaar hadden wel door dat we geen hostel meer nodig hadden, dus waren wat vriendelijker. De mannetjes die me een ‘real Rolex madame, real Rolex for you very cheap madame’ wilden aansmeren, bleven het proberen, maar ach.

Sowieso was het leuk om na Phuket en nu Cha-am weer eens in een echte grote mensen stad te zijn. (In tegenstelling tot hoe het in mijn eerdere blog overkwam, is Cha-am geen stad, maar een uit de kluiten gewassen dorp). Mijn vorige blog kon ik niet afmaken door batterijgebrek, maar de week voor ik naar Hong Kong ging, zat ik dus in het bos waar dat Lauda air toestel was neergestort (‘grappig’ genoeg vloog dat ook van Hong Kong naar Bangkok..). Het was niet zomaar een bos, neeen, het enige naaldbos van Thailand! En dat was niet zomaar een naaldbos, neeen, het was een naaldbos met vliegen. Je weet wel die zwarte beestjes. In dit bos leefden er nogal veel. Ik weet niet precies wat het waren, maar het leek een kruising tussen een vlieg en een bij. Ze staken af en toe, maar erger was; ze zaten de hele dag op je, als je stilzat. En laat dat nu precies hetgeen zijn wat Ayla en ik de hele dag deden. Stil zitten om geconcentreerd bomen te tekenen (met coördinaten en allerlei metingen en blabla). ‘Bzzzz bzzzzz bzzzzz bzzzz bzzz bzzz bzzzzzzzzzzzz bzz bzz bzzz bzzzzzzzzzzzzz bzzzz bzzzzz’. Ik kan het niet eens beschrijven. Als iemand anders het aan mij zou vertellen zou ik ook denken van ach ja vervelend een paar vliegen. Nee mensen echt.. ik meen het. Op de laatste dag ben ik gaan huilen. Eerst een uur in de bloedhitte een berg opklimmen (de eerste dag met 4 betonnen paaltjes van 50 cm..) dan ga je al niet het meest opwekkende werk doen (het waren ook nogal veel bomen in dat bos om te tekenen en trouwens ik kan niet tekenen dus ik zat meer te gummen) en dan heb je ook nog die vliegen, die niet zoals gewone vliegen waren, maar veel ‘plakkeriger’ ofzo. Ze gingen in ieder geval niet weg als je wapperde. We zaten dus als een bepaald soort mensen de hele tijd onszelf en elkaar in het gezicht te slaan. De hé-le dag. Nouja uiteindelijk na drie dagen op mijn eigen gezicht slaan was ik het echt helemaal zat en zijn we naar de auto teruggelopen.. MIETJUH! Ja pech gehad, vieze rotzooi. Ben ook blij dat ik niet teveel ‘veldwerk’ vakken heb gekozen voor volgend schooljaar, ben toch niet zo van het 4 dagen makreel in tomatensaus eten als ontbijt, lunch EN avondeten in zo’n bos.. brrr.

En nu? Nu schrijf ik dit verhaaltje in de bus naar huis. De heenweg in Bangkok verliep nogal soepel, omdat (kwamen we nu achter) die eerste taxichauffeur helemaal om de stad was heengereden, waarschijnlijk omdat het toch nog niet veilig was. De taxichauffeur van net ging wel gewoon door de stad heen, want het busstation bleek wel vlakbij het centrum te liggen haha. In ieder geval weer niets aan de hand en al iets meer farangs op het busstation, gelukkig maar. Vanavond gaan we weer lekker op de markt eten voor een euro en fruit inslaan, want ook dat hebben we niet echt gegeten in H.K…
En, zoals jullie allemaal weten, fruit is gezond! (Whatever..)
Ok, ik ben bijna thuis! Mijn tas woog trouwens 9 kilo op de terugweg, dus ik heb 3,6 kilo bijgekocht (mijn creditcard is wel een stuk lichter). En de panda was wel echt leuk om te zien..

Duizend kusjes,

Jullie voordringende M.

P.S. Dit schreef ik dus afgelopen woensdag, maar door zielig internet zet ik het nu pas online, met weer wat foto’s!

1: Dit is toch helemaal te gek!? Vietnam vanuit het vliegtuig, begin van de avond.. –zucht zwijmel-

2: Jaa de onvermijdelijke straatfoto!

3: Nog even ter illustratie: de vliegen…. Brrrrrr….

4: Ayla en ik in de Disney metro! Stukken leuker dan de stinkende Bijlmerstellen @ home!

5: Hihi ik werd er helemaal verlegen van! Volgens mij was het een kerel, kijk maar naar die kuiten.

6: Je gaat natuurlijk niet die foto kopen.. je maakt er gewoon een foto van.

7: Geen verkeerd uitzicht toch?

8: Hahaha hahha hahahahaaha het waren er zoooveel! Let op die slapie naast me!

9: Tadaa le pandaa!

10: Deze wilde ik jullie niet onthouden… als je geest maar ziek genoeg is, kan je uiteindelijk zo’n tumorvis kweken! ‘I-come-to-conquer-planet-earth-bleep-bleep’

Kus!