Expeditie R.

Tja.. ik moet bekennen dat ik eigenlijk nog nooit echt naar expeditie Robinson gekeken heb, behalve dat ik er wel eens langsgezapt ben en dat het er altijd uitziet als eh.. ja het eiland waar ik afgelopen weekend was! De reis ging naar Surin Marine National Park, een heuvelige eilandengroep enkele tientallen kilometers boven de Similan eilanden waar ik dus een tijdje geleden was. Gaat dit soort dingen vervelen? Mnah voorlopig nog niet eigenlijk hehe.. Surin staat bekend als een geweldige snorkelplek en dat heb ik dan ook gedaan.. helemaal te gek! Enorme koralen, zeekomkommers, reuzezeesterren, puffervissen, sepia’s, Nemo’s, slakken en nog veel meer!
Dit is trouwens weer een nette ‘voorgeschreven’ blog, dus niet zo snel mogelijk neergeklad in een warm kantoor of in een zweterig internetcafé, maar gewoon op mijn eigen vertrouwde veranda, onder het genot van een koel briesje en 3 miljoen muggen. Deze georganiseerdheid betekent ook dat ik eens gedegen de foto’s kon uitzoeken in plaats van ze willekeurig te kiezen. Laat ik dan ook wat afwisseling brengen door een goede beschrijving van de foto’s te geven, dat scheelt weer wat tijd als ik thuis ben..

Hieronder moeten dus 10 foto’s te zien zijn. Ik kan er maar tien plaatsen omdat ik mijn geld liever aan andere dingen uitgeef eerlijk gezegd.. Mais bon, daar komt het, kijkt u vooral mee.

Foto 1: genomen vanaf de boot ziet u het regenwoud op de heuvels, de helderblauwe zee en rechts aan land de tentjes voor toeristen. Als toerist kan je op twee plekken slapen en wij zaten bleek later op een beetje de mindere plek, maar ach, we klagen niet, het water was even blauw en de bomen even groen.

Verder naar Foto 2: ach ja.. zijn ze niet prachtig die mangrove bomen? Dit was een klassiek voorbeeld van hoe ze groeien, met hun lange stevige wortels in het water, op plekken met meestal eb en vloed. er is al veel van omgehakt over de hele wereld, maar je vindt ze op tropische plekken langs kustlijnen. De bomen kunnen dus goed omgaan met het brakke tot zeer zoute water door onder meer het overtollige zout af te stoten door het op te slaan in bladeren die ze vervolgens loslaten. Verder zijn ze goed als kraamplaats voor veel vissen en andere diertjes en vormen ze een natuurlijke bufferzone die het land beschermt tegen tsunami’s etc.

Foto 3! Ja! Het is een echte! Ook deze multitanddragende vriendjes groeien op in de buurt van de beschermende mangrove wortels en dat was dan ook de plek waar ik tot mijn knieën in het water stond, terwijl 4 van deze griebels om me heen cirkelden. Mijn vrees voor enge waterdingen was een klein beetje aanwezig, maar ik moest van mezelf blijven staan om deze foto te maken! Ze waren een beetje snel en de zon scheen op mijn cameraschermpje, vandaar de halve haai, maar ach, hij was een centimeter of 50 schat ik.. wouhou! Het is een black-tipped reef shark voor de liefhebbers..

Foto 4 is speciaal voor mijn mama. Hij is genomen toen ik een klein beetje griebelig werd van die haaien en op een rots ging staan. Mam, zie je mijn mooie broekrok!? Hij doet het heel goed en ik draag hem best wel vaak als ik niet op kantoor ben! (‘wie draagt er in hemelsnaam nog broekrokken!?’ riep ik uit toen mijn mama het vreemde ding uit een kledingrek voor menopauzerende tennismevrouwen haalde, maar het is ideaal voor meisjes zoals ik die soms nogal eens vergeten dat je met een rokje beter niet met je benen wijd kan gaan zitten…) Om mijn rechterpols zie je trouwens de touwige armbandjes die ik omgedaan kreeg door de ladyboys in Nongkai.. het brengt ongeluk als je ze afdoet dus ik knip ze niet, maar ik loop ondertussen al wel ruim een maand met die vieze troep om mijn arm haha.. Je vraagt je misschien af waarom ik dat lesbische overhemd aanheb.. Dat is omdat men in Thailand niet zo houdt van bloot vlees. Op kantoor heb ik altijd een lange broek aan en altijd mijn schouders bedekt. Omdat we hier dus ook ‘aan het werk’ waren, heb ik dit tentshirt aan. (Ik ben dus ook niet bruin, behalve mijn gezicht, armen en voeten, omdat het sowieso te heet is om in de zon te liggen bakken). En heet is het toch wel, of je nou in je bikini loopt of in een tent…

Foto 5: Ze konden de shirtjes eeeeh.. tentjes niet nog dichter op elkaar krijgen leek het wel.. Mijn blauwe snorkelflipjes staan lief naast Spongebob die overal mee naartoe mag. Zonder dat ik het wist echter, was er ook een ongenode gast meegekomen vanaf Phuket.. toen ik Spongebob uit mijn tas haalde zat er een dikke tor op die waarschijnlijk ook wel eens een tropisch eiland wilde zien, maar dat vond ik niet zo’n goed idee! Zo’n eiland is eigenlijk een gesloten ecosysteem, alles wat er leeft is in principe in balans. Als er dus een vreemd dier naartoe gebracht wordt hoeft dat niet schadelijk te zijn, maar in sommige gevallen is dat het dus wel. (Denk aan het grote aantal groene halsbandparkieten in Nederlandse steden, ze zijn mooi om te zien, maar vormen een grote bedreiging qua voedsel en nestplekken voor onze eigen vogeltjes). De torren zijn op dit moment bezig met dood te gaan en dat doen ze door zich half in de grond te graven, hun achterkant open te breken en heel veel eitjes in de grond te laten en vervolgens zelf de pijp uit te gaan. Ik wist natuurlijk niet of dit een jongetje of een meisjes was, dus heb het maar eh.. doodgetrapt. Je studeert wildlife management of je studeert het niet.

Foto 6! Speciaal voor Miriam.. Het verhaal is als volgt; ik lig op dit strand met mijn boek en een paar vlinders om me heen en krijg een smsje van Miriam of ik geen heimwee heb en of ik het nog wel uithoud. Nouja eh, heimwee niet, ook al mis ik jullie lieve mensen natuurlijk allemaal wel hoor! Maar eh Sjaak, snap je nu dat ik het met dat uitzicht best wel uithield op dat moment!? Haha.. De beste oplossing lijkt me dan ook dat iedereen hiernaartoe komt en we een groot feest op dat strand houden!

Foto 7.. beetje eh, onwennig was het. Dit schooltje met 1 klaslokaal was op een ander eiland vlakbij, in een ‘Sea Gypsy Village’. Het woord zegt het al, de mensen zijn zeezigeuners en reizen per boot al sinds jaar en dag over de zeeën in dit gebied. Hoe het verhaal precies zit weet ik nog steeds niet, maar het is ongeveer zoiets als dat door de tsunami alles van die mensen verwoest is en dat ze nu op een vaste plek wonen (waar toeristen dus de hele dag doorheen lopen en foto’s nemen, net als ondergetekende). Toen we iemand tegenkwamen die er meer verstand van had, kregen we te horen dat de zigeuners door de regering op die plek zijn neergezet, maar dat ze eigenlijk liever hun eigen levensstijl willen oppakken, wat kennelijk niet mag. Nouja, het was in ieder geval niet heel comfortabel om door hun dorpje te lopen, maar het leverde wel mooie foto’s op..

Foto 8, voor Aranea! Vind je dit leuk als wiegje? Een origineel zeezigeunersbabywiegje en heel praktisch om onder je huis te hangen (of staat dat van jou niet op palen ;) ). Op dit moment lag er niks in, dus maakte ik de foto. Later hing er echt een soezende baby in, maar ik ben nu ook weer niet zo’n toerist dat ik daar een foto van maakte..

Foto 9 dan, een kleine klim naar het uitzichtpunt.. of ze er nu willen wonen of niet, ze hebben in ieder geval het mooiste uitzicht! De vislucht in combinatie met de rijen huisjes op het strand deed me een beetje denken aan Ijmuiden! (en dit bedoel ik in de meest positieve zin van het woord, als ik vis ruik voel ik me thuis hahaha..).

En als laatste mijn eigen idee voor een Adidas reclame.. Ok, het is een sportmerk, maar de oldskool trainingsbroek is toch vooral om in te chillen en dat laat deze foto goed zien vind ik!
Bij deze de diavoorstelling van mijn weekend! Wat? Of ik ook nog iets nuttigs heb gedaan? Nou eh.. dat was een klein beetje overmacht eigenlijk.. We waren wel met een dikke stapel enquêtes naar het eiland getogen, maar er waren in totaal maar zo’n 20 falang! En dan willen de meesten ze nog niet eens invullen ook..

Het is deze week feest in Thailand, dus half Bangkok zat op het eiland, vandaar ook de grote drukte. Het is op dit moment wellicht ook beter om niet in Bangkok te zijn, gezien de politieke rommeligheid die daar heerst. Te uwer informatie: ik heb er tot nu toe weinig van meegekregen. Af en toe kijk ik op nu.nl voor wat updates, maar ik woon nogal afgelegen dus hier geen rode shirtjes. Op kantoor is iedere dag een knisperend verse krant, maar met alleen plaatjes kijken kom je niet ver. Met de mensen waarmee ik werk praat ik liever niet over politiek, omdat ik geen zin heb om in rare situaties te belanden, door de taalbarrière heb je al snel miscommunicaties over van alles (denk aan opa met zijn vissersboot), dus ik blijf neutraal..
Het enige wat ik kon doen is me aanmelden bij de Nederlandse ambassade en dat heb ik dan ook gedaan, maar verder, geen idee, ik maak me op dit moment niet zo’n zorgen, anders blijf je bezig.. (denk aan voedsel, vieze toiletten, vieze douches, schurftige honden, mensen in het dorp die elkaar ontluizen, ver weg zijn van ziekenhuis en tandarts, gifslangen, giftige duizendpoten, nouja alles wat giftig is, muggen die enge ziektes overdragen en nog veel meer..)
Met deze wijze woorden sluit ik dit verhaaltje af, het is wel weer genoeg geweest.

Duizend mooie uitzichten,

jullie zeezigeunermeisje M.