Kaas
Door: Maddie
16 Maart 2010 | Thailand, Ban Tha Chat Chai
Kaas
En dan nu.. de stage!
Oh nee eerst nog even een update over het wildleven in en om ons huis.. Kevin hebben we helaas niet meer gezien, misschien vond ie het toch niet fijn om die zaklamp in zijn ogen te hebben en met een bezem uit zijn blaadjesschuilplaats te worden verjaagd.. Er is een nieuwe buurvrouw, ze heet Liz en ze woont in het mini Boeddha tempeltje bij ons in de tuin (jaa we hebben lekker een gouden tempeltje, ongeveer zo groot als een vogelhuisje, met glitterverf erop en kaarsjes!). Maar goed, daar woont Liz en Liz is een slang en een beetje verlegen ook want we zien alleen af en toe een glimp van haar. Verder was er nog Gerrit de kakkerlak, maar die vonden we niet leuk dus die moest buiten slapen.
De gekko’s gaan goed, maar de torren zijn een ander verhaal. Ze waren in het begin heel zoet, beetje zitten, af en toe uit een boom vallen, beetje vliegen, gewoon leuk weetjewel. Maar nu! Sinds gisteravond begonnen ze een beetje bijdehand in opstand te komen tegen ons! Zodra de deur open was probeerden ze binnen te komen, maar omdat ze rondvliegen alsof ze 20 bier ophebben, vliegen ze steeds overal tegenaan, dus ook tegen de deur. Degene die het wel lukte lag vervolgens binnen op zijn rug te spartelen en dus dacht ik ‘aah, ik help je wel vies dik torretje!’ maar die hatende tor greep meteen mijn vinger en kneeeep! Au. Later zag ik dat ze aan ieder pootje 2 vlijmscherpe nageltjes hebben dus vandaar dat het voelde alsof iemand met een vork in mijn vinger stak.. maar goed, als ze proberen binnen te dringen, vliegen ze rond boven onze veranda en daar zitten wij. Ik heb het nog steeds over torren van zo’n 5 cm he? Als ze langs je oor vliegen klinkt het alsof er een JSF langskomt… Oftewel.. als er 1 in je haar vliegt houdt hij vast.. en die 2 mokkels gaan al gillen als ze een spinnetje zien, dus wil ik koste wat kost voorkomen dat zo’n unit tor in mijn haar gaat klimmen, omdat zij hem er niet uit zullen halen. Dus eh.. ben ik gaan tennissen. Met mijn badslipper. Pok!
Maar waar was ik gebleven (iedereen klaar met de dierenbescherming bellen?)… trouwens… over dierenbescherming gesproken.. men verkoopt hier op de markt dwergkonijntjes. Met jurkjes aan. Hihi.
Oja ik ging over mijn stage vertellen. Ik beschrijf het als op een gemiddelde dag ok? Ok.
Om 7 uur gaat de wekker, dan gaan we onder de tuinslang. Ayla eet haar Frosties met melk, Teresia eet haar fruitje en ik rook mijn ijskoffie en drink mijn sigaret. Om kwart over acht komt er dan een mannetje met een pick-up (van het ministerie trouwens haha) om ons op te halen. Dan rijden we naar een kraampje waar we ons ontbijt kopen, sticky rice in bananenblaadjes en andere zoete rotzooi, ik heb echt last van mijn ‘ik wil zo graag een broodje filet’ hunkeringen. Naast het kraampje zit een aapje met een halsband en 1,5m touw vast aan een paal. Dan gaan we naar kantoor, zetten onze tas neer en om half 9 precies gaat iedereen op een rijtje staan en zingt men het volkslied, terwijl de vlag gehesen wordt. Voor ons dus de moeilijkheid om niet, maar dan ook echt niet in de lach te schieten tijdens deze serieuze ceremonie.. na het zingen wordt er nog een gebedje ofzo gezegd en gaat iedereen aan het werk. Nouja, gaat iedereen ergens zitten.
De plek waar ik werk is het nationale parken onderzoekscentrum, waar men onderzoek doet, denk ik. Er is een receptie, een binnentuin en een bezoekerscentrum met kantoren. Zitten wij dan met alle drie onze laptops op schoot.. er zijn hier maar 2 computers, waarvan er 1 soms internetverbinding heeft..
Achter de binnentuin is een mangrovebos, met een trail door het bos. Met trail bedoel ik houten planken op palen, die af en toe afbreken, dus als je een rondje door het bos maakt voel je je net Super Mario die allerlei hindernissen moet overwinnen. Soms komt er een schoolklas om de trail te lopen, soms ook niet. Soms komen er bezoekers, zelfs farangs, soms ook niet. Wij zijn hier onder anderen om de mensen die hier werken Engels te leren, zodat ze bezoekers rond kunnen leiden in het Engels (hier kan ik een hele blog aan wijden.. dat ga ik ook wel doen denk ik, help me herinneren).
Waar we verder voor kwamen was niet helemaal duidelijk de eerste dagen, iets met een brochure maken. Opeens kwam er toen wat papier op tafel met beschrijvingen van boompjes, die wij moesten verbeteren. Maarja, dat was na 5 minuten klaar.
Trouwens even als kort intermezzo! Korte uitleg wat ik nou eigenlijk doe. Ik studeer Diermanagement en kies volgend jaar de richting Wildlife management. Mijn eerste stage was in de dierentuin, om praktijkervaring van dierverzorging te leren. Deze stage heet oriëntatiestage en is bedoeld om je dus te oriënteren op een bepaald werkveld. Mijn studie heeft eigenlijk niet perse iets met dieren te maken. Het is een groot deel management, maar het meeste is dan wel gericht op dieren. Als je dus een communicatiestrategie schrijft, doe je dat voor een bedrijf dat ‘in de dieren’ zit. Verder gaat het eerder over ecologie, dus het grotere geheel van ecosystemen waarin dieren leven, dan over dieren zelf. Deze stage kon je dus een bedrijf ‘kiezen’ om heen te gaan. Dat kan een asiel zijn, een manege, een dierentuin of een nationaal park. In alle gevallen heb je weinig direct met dieren te maken, maar vooral indirect. De enige dieren die we zien zijn dus die torren en de kip op ons bord. Ik ben naar Thailand gegaan omdat ik graag 6 maanden in de tropen wilde wonen en omdat hier olifanten en tijgers wonen (en torren dus.)
Uiteindelijk na een paar dagen kwam de manager terug van ergens en legde eindelijk uit wat hij graag van ons wil.. het komt erop neer dat we een onderzoek doen naar het draagvlak van een nationaal park, qua ecotoerisme. Dat is dus enquêtes afnemen en voor de kenners: analyseren met behulp van SPSS (joepie). SPSS is een statistisch programma wat we op school hebben en wat ik zacht uitgedrukt niet zo leuk vind. Maar het goede nieuws is: de enquêtes nemen we af in het nationale park van de Similan eilanden.. ga maar googelen.
Op dit moment zitten we op kantoor, Teresia en Ayla doen wat SPSS en bereiden een Engelse les voor ‘My name is..’ en ik zit in een chillstoel deze blog te schrijven. De ventilator staat aan, de vogeltjes fluiten, het zonnetje schijnt, het zweet druppelt over mijn rug, ik ben helemaal blij.
Nu nog even de kaas.
Zaterdag sprongen we in een soort van vrachtwagentje wat op een soort bus leek en gingen via via via moeilijk moeilijk naar een grote shoppingmall. Soms bezwijk ook ik, want 3x per dag rijst is wel erg rijstig. Dus het eerste wat we deden was frietjes eten en daarna shoppen voor nodige dingen. Thank god was er een enorme boekwinkel, dus 3 boeken gekocht zodat ik weer wat te lezen heb! Maar toen! Alsof de winkel donker werd en er een spotje aanging! KAAS! Een hele vitrine vol kaas! De muziek ging aan en in slowmotion renden we naar de vitrine en kusten de kaas. En stokbrood! Echt wit lekker knapperig stokbrood! Wat een hemels gezicht! Beter dan frietjes! Dus ’s avonds hebben we zo ontzettend lekker kaasie gegeten met stokbrood.. en we hebben nog een heel stuk, wat-een-luxe.
Ik denk dat dit het wel weer even was voor vandaag.
Duizend kussen van jullie kaaskopje M.
En dan nu.. de stage!
Oh nee eerst nog even een update over het wildleven in en om ons huis.. Kevin hebben we helaas niet meer gezien, misschien vond ie het toch niet fijn om die zaklamp in zijn ogen te hebben en met een bezem uit zijn blaadjesschuilplaats te worden verjaagd.. Er is een nieuwe buurvrouw, ze heet Liz en ze woont in het mini Boeddha tempeltje bij ons in de tuin (jaa we hebben lekker een gouden tempeltje, ongeveer zo groot als een vogelhuisje, met glitterverf erop en kaarsjes!). Maar goed, daar woont Liz en Liz is een slang en een beetje verlegen ook want we zien alleen af en toe een glimp van haar. Verder was er nog Gerrit de kakkerlak, maar die vonden we niet leuk dus die moest buiten slapen.
De gekko’s gaan goed, maar de torren zijn een ander verhaal. Ze waren in het begin heel zoet, beetje zitten, af en toe uit een boom vallen, beetje vliegen, gewoon leuk weetjewel. Maar nu! Sinds gisteravond begonnen ze een beetje bijdehand in opstand te komen tegen ons! Zodra de deur open was probeerden ze binnen te komen, maar omdat ze rondvliegen alsof ze 20 bier ophebben, vliegen ze steeds overal tegenaan, dus ook tegen de deur. Degene die het wel lukte lag vervolgens binnen op zijn rug te spartelen en dus dacht ik ‘aah, ik help je wel vies dik torretje!’ maar die hatende tor greep meteen mijn vinger en kneeeep! Au. Later zag ik dat ze aan ieder pootje 2 vlijmscherpe nageltjes hebben dus vandaar dat het voelde alsof iemand met een vork in mijn vinger stak.. maar goed, als ze proberen binnen te dringen, vliegen ze rond boven onze veranda en daar zitten wij. Ik heb het nog steeds over torren van zo’n 5 cm he? Als ze langs je oor vliegen klinkt het alsof er een JSF langskomt… Oftewel.. als er 1 in je haar vliegt houdt hij vast.. en die 2 mokkels gaan al gillen als ze een spinnetje zien, dus wil ik koste wat kost voorkomen dat zo’n unit tor in mijn haar gaat klimmen, omdat zij hem er niet uit zullen halen. Dus eh.. ben ik gaan tennissen. Met mijn badslipper. Pok!
Maar waar was ik gebleven (iedereen klaar met de dierenbescherming bellen?)… trouwens… over dierenbescherming gesproken.. men verkoopt hier op de markt dwergkonijntjes. Met jurkjes aan. Hihi.
Oja ik ging over mijn stage vertellen. Ik beschrijf het als op een gemiddelde dag ok? Ok.
Om 7 uur gaat de wekker, dan gaan we onder de tuinslang. Ayla eet haar Frosties met melk, Teresia eet haar fruitje en ik rook mijn ijskoffie en drink mijn sigaret. Om kwart over acht komt er dan een mannetje met een pick-up (van het ministerie trouwens haha) om ons op te halen. Dan rijden we naar een kraampje waar we ons ontbijt kopen, sticky rice in bananenblaadjes en andere zoete rotzooi, ik heb echt last van mijn ‘ik wil zo graag een broodje filet’ hunkeringen. Naast het kraampje zit een aapje met een halsband en 1,5m touw vast aan een paal. Dan gaan we naar kantoor, zetten onze tas neer en om half 9 precies gaat iedereen op een rijtje staan en zingt men het volkslied, terwijl de vlag gehesen wordt. Voor ons dus de moeilijkheid om niet, maar dan ook echt niet in de lach te schieten tijdens deze serieuze ceremonie.. na het zingen wordt er nog een gebedje ofzo gezegd en gaat iedereen aan het werk. Nouja, gaat iedereen ergens zitten.
De plek waar ik werk is het nationale parken onderzoekscentrum, waar men onderzoek doet, denk ik. Er is een receptie, een binnentuin en een bezoekerscentrum met kantoren. Zitten wij dan met alle drie onze laptops op schoot.. er zijn hier maar 2 computers, waarvan er 1 soms internetverbinding heeft..
Achter de binnentuin is een mangrovebos, met een trail door het bos. Met trail bedoel ik houten planken op palen, die af en toe afbreken, dus als je een rondje door het bos maakt voel je je net Super Mario die allerlei hindernissen moet overwinnen. Soms komt er een schoolklas om de trail te lopen, soms ook niet. Soms komen er bezoekers, zelfs farangs, soms ook niet. Wij zijn hier onder anderen om de mensen die hier werken Engels te leren, zodat ze bezoekers rond kunnen leiden in het Engels (hier kan ik een hele blog aan wijden.. dat ga ik ook wel doen denk ik, help me herinneren).
Waar we verder voor kwamen was niet helemaal duidelijk de eerste dagen, iets met een brochure maken. Opeens kwam er toen wat papier op tafel met beschrijvingen van boompjes, die wij moesten verbeteren. Maarja, dat was na 5 minuten klaar.
Trouwens even als kort intermezzo! Korte uitleg wat ik nou eigenlijk doe. Ik studeer Diermanagement en kies volgend jaar de richting Wildlife management. Mijn eerste stage was in de dierentuin, om praktijkervaring van dierverzorging te leren. Deze stage heet oriëntatiestage en is bedoeld om je dus te oriënteren op een bepaald werkveld. Mijn studie heeft eigenlijk niet perse iets met dieren te maken. Het is een groot deel management, maar het meeste is dan wel gericht op dieren. Als je dus een communicatiestrategie schrijft, doe je dat voor een bedrijf dat ‘in de dieren’ zit. Verder gaat het eerder over ecologie, dus het grotere geheel van ecosystemen waarin dieren leven, dan over dieren zelf. Deze stage kon je dus een bedrijf ‘kiezen’ om heen te gaan. Dat kan een asiel zijn, een manege, een dierentuin of een nationaal park. In alle gevallen heb je weinig direct met dieren te maken, maar vooral indirect. De enige dieren die we zien zijn dus die torren en de kip op ons bord. Ik ben naar Thailand gegaan omdat ik graag 6 maanden in de tropen wilde wonen en omdat hier olifanten en tijgers wonen (en torren dus.)
Uiteindelijk na een paar dagen kwam de manager terug van ergens en legde eindelijk uit wat hij graag van ons wil.. het komt erop neer dat we een onderzoek doen naar het draagvlak van een nationaal park, qua ecotoerisme. Dat is dus enquêtes afnemen en voor de kenners: analyseren met behulp van SPSS (joepie). SPSS is een statistisch programma wat we op school hebben en wat ik zacht uitgedrukt niet zo leuk vind. Maar het goede nieuws is: de enquêtes nemen we af in het nationale park van de Similan eilanden.. ga maar googelen.
Op dit moment zitten we op kantoor, Teresia en Ayla doen wat SPSS en bereiden een Engelse les voor ‘My name is..’ en ik zit in een chillstoel deze blog te schrijven. De ventilator staat aan, de vogeltjes fluiten, het zonnetje schijnt, het zweet druppelt over mijn rug, ik ben helemaal blij.
Nu nog even de kaas.
Zaterdag sprongen we in een soort van vrachtwagentje wat op een soort bus leek en gingen via via via moeilijk moeilijk naar een grote shoppingmall. Soms bezwijk ook ik, want 3x per dag rijst is wel erg rijstig. Dus het eerste wat we deden was frietjes eten en daarna shoppen voor nodige dingen. Thank god was er een enorme boekwinkel, dus 3 boeken gekocht zodat ik weer wat te lezen heb! Maar toen! Alsof de winkel donker werd en er een spotje aanging! KAAS! Een hele vitrine vol kaas! De muziek ging aan en in slowmotion renden we naar de vitrine en kusten de kaas. En stokbrood! Echt wit lekker knapperig stokbrood! Wat een hemels gezicht! Beter dan frietjes! Dus ’s avonds hebben we zo ontzettend lekker kaasie gegeten met stokbrood.. en we hebben nog een heel stuk, wat-een-luxe.
Ik denk dat dit het wel weer even was voor vandaag.
Duizend kussen van jullie kaaskopje M.
-
16 Maart 2010 - 06:04
Marieken:
Wat fijn voor ons dat je weer internet hebt, kunnen we weer genieten van je geweldige avonturen. Doe je voorzichtig met torrentennis, baslippers zijn niet ze stevig als je denkt, torren daarentegen.....geniet van je kaas, ik geniet van je avontuur -
16 Maart 2010 - 06:59
Raya:
Hey collegaatje in de verte! Wat een heerlijke verhalen! Meteen een grijns op mijn gezicht, ik zie het voor me, jij met badslipper als torrentenniskampioen! Moet ook wel apart zijn, deel van het Thaise leven en ook weer niet?
Geniet! Liefs, Raya -
16 Maart 2010 - 10:40
Moek:
die similan islands daar wil ik wel meteen naar toe! m'n snorkelbril ligt al klaar! En heb je nu ook al een olifant gezien?! -
16 Maart 2010 - 10:51
Rijk:
Wat heerlijk om weer even je verhaal te lezen. Wat een avontuur! Een huisje bij de zee, heerlijk gewoon.
Leuk verhaal van de kaas, geniet er lekker van!
xxx Van Cooper en Mauser en Rijk -
16 Maart 2010 - 11:02
Ludo:
wat leuk om naar een van die prachtige Bounty-eilanden te mogen gaan en de bezoekers aldaar te interviewen, ben jaloers, maar ga jij ook leren duiken, volgens mij vond je dat niet zo een goed idee -
16 Maart 2010 - 12:38
Mario:
Als er iets niet verwacht wordt aan die kant van de wereld is het wel de aanwezigheid van kaas! Da's nogges een clifhanger zo aan het eind van je verhaal. Net even gegoogeld naar de similan eilanden; WOW! Ja, een paradijs op aarde lijkt het wel (ook voor de walvishaaien-en dat wil wat zeggen). groet -
16 Maart 2010 - 17:24
Miriam:
tja torren en slangen daar heb ik hier ook ervaring mee... :-)
Sjaak wat kun je blij worden van een stuk kaas he? maareh de dames druk bezig en jij achter de computer...hahahaha
Cola met paprika chips wel voor handen?
dikke kus -
18 Maart 2010 - 09:06
Joanne:
Geweldig die ceremonie iedere ochtend! En dan een soort van aan het werk, t is maar goed dat jullie naar de similan eilanden worden gestuurd om hard te werken!! SPSS... zo fijn, ben er nu ook mee bezig. Succes met alles! en vooral met de torren ieekk! -
20 Maart 2010 - 17:23
Swez:
haha swez vet cool dat je die torren slaat met je badslipper! weet je nog vroeger op de camping dat ik dat deed toen we aan het tafeltennisen waren? toen werd jij helemaal gek. EN NU DOE JE HET ZELF OOK!!
nu zal ik eens de dierenbescherming bellen..
Kom jij niet terug als een graatje trouwens? volgens mij val je af waar je bijstaat.
ik daarentegen.....
onze flat heeft als einddatum eind april. alle bomen en bosjes onder onze balkons zijn gekapt en een voordeur op de tweede verdieping is zelfs dichtgespoten met purschuim en een grote plank. erg ghetto..
gert heeft zijn rijbewijs gehaald en ik heb hem getrakteerd op een etentje gisteren bij het Gasthuys ( bij de uva in dat steegje daar) Lud had nog gebeld over die protesten in Bangkok. lees jij daar iets over? ze doen wel rare dingen: bloed over straat gooien enzo.. :O jukkk
maar ik ga weer naar beneden, ga zo met carmel en floor naar een verjaardag en pim en isabel zitten beneden dus die ga ik even gedag zeggen
XXXXXXXXXXX swez! -
22 Maart 2010 - 05:22
Lonneke Dortmundt:
maddie!
superleuk om te lezen zeg, wat een verhalen... krijg al aardig zin om ook die kant op te gaan! en ik ga dzeeeeker niet met aapjes op de foto, klotzak.
Genietze!
X lon -
29 Maart 2010 - 06:47
Kim:
En zijn jullie al op de Similan eilanden aangekomen, net een verslag van ankiewalvis.reismee.nl gelezen die daar had gedoken en fantastisch, fantastisch......dus geen straf om daar te zitten, met zon mooie natuur om je heen.Hier in Artis is de lente losgebarsten, zo ook bij de dieren er wordt gepaard alsof het leven ervanaf hangt;-).
Erg grappig vooral als het tijdens een rondleiding of kinderpartijtje gebeurt.
Ben wel weer toe aan een nieuw avonturen verhaal of heb je daar geen internet?
groetjes Kim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
